Ya sen anlamıyorsun şu bakışlarımı,

Ya gözlerin gören bir kör,

Ya baktığın yerde ben yokum,

Ya sen beni görmek istemiyorsun,

Hayat bir uykudan ibaret,

Yaşamak denilen şey uyanırsan şayet var,

Gece en çok hüzne davet çıkarır,

Ve sabah gözlerini açarsan eğer gün ağarır,

Şimdi otur ve düşün olanları,

Toplasan bir elin parmağını geçmez yaşananlar,

Öyleyse sen kaç benden,

Kalbinle görmediğini gözünle görsen ne fayda,

Sana zaman gerek belki de,

Bana beni anlaman,

Sen senden başkasına bakmadan devam et,

Ben yönümü çevirmem senden,

Kalbinin içindeki pası silmeni umuyorum bir gün,

Zira güzel dediğin hayat sevgisizlikle dolu,

Yahut ben seni tanımıyorum,

Sevgini bir ben göremiyorsam şayet,

Neden var olduğumu sorgulamalıyım,

Sen birilerine hep biraz yakın,

Bana uzak bir buz dağı,

Duyduklarım hissettiklerimin aynası değil,

Sen usta bir yalancısın belki de,

Ben sana inanmaya meyilli zavallı âşık,

Yine de alay mı ederler böyle saf insanlarla,

Bende onlardan, onlardan mı olmalıyım illa?

Hani şu kalbi kara bulutlarla kaplı insanlardan?

Yine de bahar geliyor,

Ben saflığı en çok baharda bulurum,

Bir de bendeki sende,

Zira sendeki senden bir türlü emin değilim,

Bana bir açıklama borçlusun,

Ya da sen git iyisi mi?

Ben bu gelgitleri yaşayacak adam değilim,

Hissettiğim yalnızlığın duvarlarını,

Sözlerinle yıkamayacak kadar sahi bu hayat,

Ve sen beni sevmeyecek kadar uzaksın,

Sevgisiz coğrafyalarda sana hülyalar çok, 

Duyguların mabedinde bana ızdırap,

Haydi şimdi, şimdi git,

Senin kalmak gibi bir niyetin yok,

Ben bir rüyaya daha uyanırım duygularımla,

Sen bir mantığa daha koş sevgisizliğinle...