Zaman nasıl da akıp geçiyor değil mi annem, Bak şu an kaçıncı haftadayız, ya da aydayız bilmiyorum ben. Sensizliğin üzerinden belki de yıllar geçti fark etmeden, Ben artık yaşadığım zamanı bile bilmiyorum be annem Çünkü sensizken ben zamanı bile saymıyorum artık annem. Ne tuhaf değil mi demi annem şu yalnızlık halim Ben seninle değil muhabbet etmek, herhangi bir şey sorarken bile çekinirdim. Oysa bak şimdi senin olmadığın o günden beri yaşadıklarımı anlatıyorum sana Hem de yanı başında sen benimle konuşmasan bile biliyorum duyuyorsun beni Ve üzülme diyorsun bana Tuhaf değil mi annem... Bana ne oldu bilmiyorum senin yokluğunda dizimin bağı çözüldü sanki bir anda. Bilirim seni şu an üzülüyorsun benim için yalnız bıraktım diye, Sen üzülme be annem ben bu dünyada sensizim sadece Garip olan da ne biliyor musun annem sen sevgini belli edemezdin ama, bana bir şey olunca da dünyan dururdu bilirim. Hani hatırlar mısın ben küçükken sürekli hastalanırdım Sana asıl hastalanma sebebini anlatayım mı annem? Sırf benimle ilgilen diye hastalanmak için elimden geleni yapar ve bunu da başarırdım. Ama bak şimdi değil hastalık bir derdim bile olsa gözlerimin içine baktığında beni anlayacak birisi bile yok yanı başımda. Sakın üzülme annem bunları sen üzül diye anlatmıyorum Sadece özlemi mi belirtmek için söylüyorum Keşke şu an yanım da olsan annem sana sarılsam doya doya, ellerinden öpsem, annelik kokusunu içime çeksem o özlemi mi dindirsem ne iyi olurdu annem Ben seni çok özledim annem Bilirim gittiğin yerden gelemezsin Ama gelme imkanın olsa hiç düşünmeden yanımda olurdun Kimse beni anlamıyor annem Ah şu sol yanım bir anlasa bunu Bir anlasa bu kadar acımasa Yapamıyorum sensiz annem Hep seni özlüyorum hep de özleyeceğim seni Seni çok seviyorum canım annem ...