Rastgele dizilmiş kaldırım taşları gibiydi ömrümüz Öylece orada durmakla yükümlü Basılan her ayağın izinde bir yalnızlık bulma derdi Kendine bir yoldaş bulma derdi belki de... Rastgele dizilmiş kaldırım taşları gibiydi ömrümüz… Bütün yağmurlardan sonra arınmıştı Yeni baştandı bütün kirlenmeler Ezip geçen herkesin günahlarını bıraktığı… Rastgele dizilmiş kaldırım taşları gibiydi ömrümüz… İçine çektiği su kadar günahkarı da depolardık Ne de olsa bütün gözler yere eğilirdi Sayılırdık zamansız utangaç gözlerin hapsinde... Rastgele dizilmiş kaldırım yaşları gibiydik. Birisinin gözleri dolsa onun için ağlardık… Çaresiz zamanların en büyük dostuyduk Kıymet bilinmez bir hiçlikte kaybolduk...