Evin insana ihtiyacı yok Dâhil olmalıyım bir şiire Adalet yurdun tembelidir Çıkmaz sokağın rezil sonu gibi Kendine ağlamış durur yani bitmiş sihri Az kaldı seveceğim İstanbul'un sularını da İkindi bir ip ucudur martının değdiği yerde Güneş düşmüş uyuyan balığın sırtına Birini sevmesem de saatle mutluyum Baka baka yüzümü yonttum Kavgaya hazırlanır gibi acımadan Her şeyi zamanında... Hitit surları görkemini yitirdi Gözlerim sayfalarda şarapnel Tanrı asırlardır anlaşılmıyor Dünün lekelerini kazıyorum uzuvlarımdan Bahçe de biat edebilir belki Çiçekler isim olmalı sevdaya Ellerim gecikti yüzüme Sessizliğe bir şekil vermeliyim Ateşin insandan alacağı var