Lavinya Dergisi

GÖKYÜZÜ GÖZLÜM
Mehmet BOYACI

Kimseye sorma kimse bilmez bende ki seni, Yalnız sen okursun gözlerim de kendini..

Bir kuş uçar göğsümden gökyüzüne
Sevda yüklü kanat çırpmaları
Hasret dolu ötüşleri ile
Bir seher vakti
Sen ellerinle gözlerini ovuştururken
Güneş çoktan yerini almışken
Martılar çığlık çığlığa simit parçalarını kapma yarışına girmişken
Bir kuş kanatlarını çırparak girer gökyüzüne
 
Özlemişsindir gökyüzünü
Doya doya dolaş içimde
Kimse bilmez benim içimde sen, senin gözlerinde gökyüzünü gizlediğini
Zaten herkes de bilmez kıymetini
Ne senin ne de gökyüzünün
Sessizce sevmelerim hep bundan
Sakınmalarım, utanışlarım
Gözlerinde kaybolacağımı bildiğim için bakamayışlarım
Sevginin kıymetini bilmek biraz da bu değil midir?
Bakamamak
Doyamamak
Bitecek korkusu ile harcamamak göz kaçamaklarını
Senin gözlerin hiç bitmesin gökyüzünün kızı
Ellerinin şefkati sarsın öksüz kalmış ruhumu
Bir gün vakit gelip çattığında
Bu sözlerim yön versin hayatımıza
Bitmeyen gözlerinle güne başlayayım
Yine her zaman sen ol yanımda
Solumdaki varlığını anlatan kalemim
Seni bana getiren kaderimi anlatsın günün birinde
 
Bir gün gelir de gelmiş olursam
Bil ki bütün engeller kalkmış demektir
Ne zamanki adınla başlayan şiirler yazarsam
Anlaki ahiretlik olmuştur bu sevdam...