Senin ciğerini biliyorum ben, Ama sana en uzak yine benim, Etrafımda onca insan, Ben yine yalnız seni görüyorum, Gittiğin yolların ayakçısı, Kaldığın şehrin bekçisiyim, Masallara inanmak istiyorum, Mutluluk masallarına, Senin şehrinde prens ben, Benim köyümde prenses olacağına, Seninle dünyayı düz de yapabiliriz, Bir öküzün boynuzlarında da, İnsanları merhametli yapabiliriz, İnsanları vicdan sahibi, Şehri yeşile boyarız, Evleri maviye, Gökyüzünü kucaklarız, Toprağı koklar, toprakla yaşarız, Beton yığınlarından kurtulup, Doğayla tanışırız, Ben bir bahçıvan olmaya razıyım senin sarayında, Sen sarayından adım atmayan prenses, Kavuşmak vuslat mı bize? Kavuşmak? Oysa dünya düz değil yuvarlak, İnsanlar kötü, Evler mavi değil, Sen bana aşık değilsin, İşte bu masalda bu kadar değil, Bir yalanın koynunda uyumak mı? Bir gerçeğin ağırlığını taşımak mı? Neyi seçersem seçeyim, Adım gibi bildiğim sana, Yine en uzak ben olacağım...