Lavinya Dergisi

GÖLGEN YETER BANA
Mehmet BOYACI

Kimseye sorma kimse bilmez bende ki seni, Yalnız sen okursun gözlerim de kendini..

Sesinde başka bir şey var senin, Koca bir orduyu yenebilecek güçte nefesin. Senin sesin işitenlere şifa, Senin nefesin yüzüne değenlere merhamet olur. Baktığın yerde çiçekler filizlenir, Yeşerir cümle alem, Kasımda bahar gelir. Dokunduğun bütün kapılar mutluluğa açılır, Sen tebessüm et kalbi kırıklar hayata tutunur. Unutulur bütün küskünlükler, Dağılır geçici dargınlıklar, Sen yeter ki gül. Sen gel yalnızca bu şehre, Sen ol mahallemde, her köşemde. Her sokak lambasının altında. Seni göreyim ya da gölgen yeter bana. Sen bil başımı alıp çıkınca nereye kaçtığımı. Yalnızca sen hisset sana olan açlığımı. Sen gör sana neler sakladığımı, Hasretinden yüreğimi yaktığımı, Gözlerimi dolduruşunu, Aklıma geldikçe ayakta zor duruşumu, Yalnızca sen bil ruhumun yorgunluğunu.