Lavinya Dergisi
BİLİYORUM
Mehmet YILDIRIM
Ben zerre koymamışken ağzıma bu meretten, Neden bu kadar sarhoşum şehrinde, Aşkından mı? Yoksa vuslata kavuşmayan bakışlarından mı?
Yaşamak anlamını yitirdi artık
Yaşamak çekici gelmiyor hiçbir yanıyla
Büyümek dedikleri şey çokta iyi değilmiş
Neden hevesle büyümeyi ister ki insan?
Acıyla karşılaşmayı bu kadar çok mu ister?
Sırtından vurulmayı,
Sevip sevilmemeyi…
Hangi yönden bakayım şimdi dünyaya
Ağladığım pencereler kapanmıyor artık
Kilit tutmuyor gözyaşlarım gözlerimde
Güldüğüm bir oda dahi yok
Herkes yabancılaşmış bana
Herkes içimden biraz biraz göç etmiş
Bir O’nu çıkaramamışım köşkünden
Bir O kurulup kalmış en güzel yerinde kalbimin
Beni mahvederken dışarıda
İçerde kendine aşık edip çıkmaz sokağa hapsetmiş
Anlamamışım ben hiçbir şeyi
Anlamakta istememiş olabilirim
Bir kış gününde rast gelmiştim oysa ona
Bahar cıvıltısı da değildi oysa
Tir tir titrerken bedenim soğuktan
Gözlerinin aleviyle yakmıştı içimi derinden
Hiç sönmüyor ateşi sevgimin
Hiç gitmiyor beklemek denilen durak senden
Anlamsız kalıyor gözyaşlarım seni severken
Ben kendime bu eziyeti neden yapıyorum
Biliyorum
Alışkınsınız bilmiyorum dememe oysa
Bu defa biliyorum
Hayatta bir şeyi biliyorum artık
Bu eziyet benim sevdamın temsilcisi
Ben hüzünle yaşayan biriyim malum
Mutluluk, haram gülmeyen yüzüme
Huzur nedir görmeyen kalbime
Bir şairin de dediği gibi şiirinde
İçimi dağlayan acının zehrinde
İyileştirecek ilacım gizliymiş
Biliyorum…