İnsanın bitti dediği yerde başlar hayat, tükendim dediği anda yeşerir filizler... Bir tırtılın hayata elveda dediği an canlanır birdenbire rengarenk kelebek kanatlarıyla "Merhaba" der yeniden yaşama... Yüreğimdekileri korkmadan gerçekleştirmek için koşmalı dur durak bilmeden hayatta. Gidebilmeli bazen en uzaklara, en ummaz denilen çöllere, bazen bazende okyanusun en derin dalgalarına... Yüreğinin heybetiyle öğrenmeli, yaşamalı hayatı. Dur durak bilmeyen bir kuş gibi uçmalı hep bambaşka güzelliklere... Güzellik mi sadece? Hayır; bazen de acıya, zorluğa, en çıkılmaz anlara. Ve sonra yeniden yüreğinin pusulasıyla çıkar aydınlığa... Hayatta tadı veren de bu değil mi zaten? Şekeri tatmadan tuzu anlayamazsın... Zorluğu görmeden ferahlığın verdiği mutluluğu tadamazsın...