Maalesef sargılı, keşkeye gebe Yaşam yorgunu huysuz geceler Sır gibi gözlerimin tuzlu nemi Sen söz ararsın yalan kokulu Ben, bir çift göz gülüşü Kimsesiz şiirlerime... Dağınık odamda en çok kendimi Ömrümün odalarında en çok seni Kurulu saatin çaldığı uykularımı Kaybedilmiş bir yaşamak Gibi unutmadan, Ve utanmadan Sıradan bir aşk kadar sıcak Yatağımda yaz işkencesi... Şiir demlenmiyor yaz soğuğunda Yıldızlı gecelerinde yaz çilesinin Üşümeyen ellerin perhizi Kar yalnız saçlarıma düşerken Bir yokluğun titretiyor İçimin kuytu köşelerini... Gezden, gözden Dişlerimin arasındaki kelimelerden Boğazımda istiflenmiş şark acısı Yokluğunla karışırken Bu yaz, bana ayaz bir kış akşamının Ve kelebeğin tek gecesinde Çiçekle öpüşürken şehvetle Bana yaşama sevincini Damarlarımdan zerk edişini... Ve bu şiirin satır aralarını Sensizliğe giden Hatrı sayılır bir yol gibi görsem de Sen yaz sevinci Ben hüzünlü bir adamın kış şiiri Bu sıcak uykunun, kış akşamında...