Lavinya Dergisi
VUSLAT ZAMANI
Vildan ÜLKER
En güzeliydi belki de umut edebilmek, hayatın karmaşasında umut ile kalbi dinginleştirebilmek...
Vuslat zamanı şimdi,
Susuyorum diye vazgeçtim sanıyorlar her şeyden.
Hâlbuki ben her şeyden değil,
Bu hikayenin en başında ilk kendimden vazgeçtim.
İlmek ilmek bir ipi boğazıma geçirip,
Boğmaya çalıştı acılarım beni,
Almaya çalıştığım her nefeste,
Daha çok sıktılar ipleri.
Şimdi diyorlar ki bana inan,
Ben neye kime inanayım,
Dinmeyen acılarımla,
Yine karanlık odamda kendimle başbaşayım.
Anılar acımasızdı,
Bir gece tüm acılarım,
Acımasızca acıma sızdı.
Benden geriye sadece acım kaldı.