Yürek meydanında savaşırken ağır kayıplar verdiğinde

İstisnasız kuşatılıyordu zihnin her bir köşesi de

Hafıza bu savaşı bir güzel kaydederken

Maalesef, tarih bunu yazmıyordu…

 

Anladım ki az gidip uz gidemediği zaman

Dere tepe düz de gidemiyor insan…

Yaşanmışlık dediğin koca yük

Aslında etmiyor bir arpa boyu

Zamanı istediğin kadar eğ, bük...

 

Don Kişot arkada kaldı şimdi,

Yel değirmenleri ise rüzgârsız…

Dudaklarımda asılı bir tebessüm düşmeyi bekliyor

Benim derdim kendimle…

Çaresiz, yine yollardayım derdimle…

Ve bu yolculuk bitmez!

 

Hesap peşinde koşsa da insan,

Hiçbir matematik buna yetmez, inan

Çarp, topla; topla, çarp;  değişmez

Tüm ömrün özeti

Buruk bir ‘keşke’…

Mutsuzluklarını çıkarsan

Yalancı bir ‘iyi ki’ kalır geriye…

 

Savaş devam ediyor, edecek de…

Hem ne kadar özgür olabilir

Kendini kendine hapsetmiş bir şövalye…