İnsanların üzerinde bütün karanlıklar Ne sessizlikler duyuluyor Ne de çığlıklar Bir karıncanın adım atışı olmuş Özgürlüğün ayak sesi Kiraya verilmiş gibi Tanıdığım bütün vicdanlar Zordur bu dar zamanda Acılar üzerine konuşmak Bir çocuğun gözyaşından Toprağı çorak bir kalbe akmak Zordur Bir kadının ellerinden tutmak Ondan kurduğu düşleri değil Ona hayatının şarkısını çalmak Peki ya kolay mıdır dilemek? Çocukların güneşin ellerinden tutmasını Ya susturmak? İçimizdeki o görünmez elin uğultusunu Dilerim bir gün diner Kirpiklerimizi ıslatan o yalnızlığın yağmurları O gün gelene dek kapatın Çalamasın kimse kalbinizin kapılarını