Çatılar randevulaştı ormanla Sanki şimdi sanki hemen Yaz dereye düştü kuruyacak su Biraz yorgun biraz bizden Kül yangınlara koşuyor işte Gözler ölüm bellek kefen Sorsan duvar sığınmış eve İnsan yitik, gölge beden Utanç kiralanmış yüzünde Sahibi sen, budur heyben Barış satılmaz bu çağda İşte kılıç işte kalem Kimseler yok ve ellerim Soğuk senden, üşür gölgem