Lavinya Dergisi
YORGUN BİRİ…
Mehmet YILDIRIM
Ben zerre koymamışken ağzıma bu meretten, Neden bu kadar sarhoşum şehrinde, Aşkından mı? Yoksa vuslata kavuşmayan bakışlarından mı?
Yorgun biriyim artık ben
Saçları dökülmüş
Sakallarına ak düşmüş biriyim
Ruhuna bir ihtiyar bastonu alarak
Bedenini hayatta tutmaya çalışan
Gönlünün bahçesi solmuş biriyim
Hangi şiirde vardır yaşama sevinci?
Hangi kitabın cümlesinde bulurum kendimi?
Hangi şehir benim şehrimdir ölmeden önce?
Bilsem belki farklı olurdu yaşamak
Belki yaşlanmazdım böylesine
Yüreğim cıvıl cıvıl bahar havası gibi olurdu
Saçlarım dökülmez
Sakallarıma aklar düşmezdi
Ve sen
Sen belki beni sevebilirdin
Yüreğimin sararan yaprakları olmasaydı
Sonbaharın görünen kısmı olmasaydım şayet
Bu ayazı hissettirmeseydim
Kış geldi dedirtmeseydim
Belki de çok farklı olabilirdi sevmek
Üzgünüm
Etten kemikten ve acıdan bir insanım
Yüreğimin hüzün yanı hiç gitmiyor
Ben ölmüyorum
Acım ve hüznüm hiç bitmiyor
Sevmek diyorum bazen yüreğime
Sevmekte işe yaramıyor
Yorgun biriyim artık ben
Her sabaha uyansam da
Ruhumun gecesini bitiremiyorum
Ve ben sevilmeyişimi
Hiçbir şiirde anlatamıyorum…