Bir kalemin ucunda yok olmayı isterdim. Mürekkebe karışarak, ömürden geçip, bir kerecik de olsa bir yerde bir anı olarak kalarak...
Dünya öyle bir yer ki haykırsan herkes dönüp sana bakar, kimse seni dinlemez. Konuşsan herkes seni izler ama kimse seni anlamaz. Seni anlamak isteyene sessizliğin yete

Bir sevda türküsü seç kaptan. Yanık yanık uzun havasıyla, bağlamanın tellerinin konuştuğu, sözlerinin ciğer bırakmadığı bir sevda türküsü... Yavaşça limandan yol alalım kaptan, belki bazılarımızın da hayatlarından. Gemi bir limanda haddinden fazla ağırlık yaptığını hissettiği an batarmış bilir misin

Bir sessiz kelime ile bir çığlığın,
Soğuk savaşı vardı göğsümde,
Yıllardır elimi çekemediğim bir kitap,
Öyle özlemle aradığım bir başka cümle,
Bir başka söz var mıydı hayatımda?
Gözlerim kapalı geldiğim dünyadan,
Gözlerim açık gideceğimi bile bile,
Ömrümü adadığım birkaç şey uğruna,
Yine de

Bizim evin önündeki yol iki yere çıkar. Aşağı gidersen lunapark, yukarı gidersen mezarlık. Çocukluğum hep bayır aşağı koşturarak lunaparkta eğlenen çocukları izlemekle geçti. Annem mahallenin zengin ailesinin çocuğuna bakardı, babam fabrikada işçiydi. Kardeşimse benden yalnızca iki yaş küçüktü. Okul

Senin ciğerini biliyorum ben,
Ama sana en uzak yine benim,
Etrafımda onca insan,
Ben yine yalnız seni görüyorum,
Gittiğin yolların ayakçısı,
Kaldığın şehrin bekçisiyim,
Masallara inanmak istiyorum,
Mutluluk masallarına,
Senin şehrinde prens ben,
Benim köyümde prenses olacağına,
Seninle dün

Güneş Yeniden Doğacak ve Biz Yeniden Deneyeceğiz...

Doğduğun günü düşün. Bir ikindi vaktine yakın güneşin aydınlığını. Hayata merhaba dediğin o an, aydınlığın anlamını düşün. Pencereden baktığında görebildiğin varlıkları. Ardında geceyi saklayan bu ikindi bilmeyişini düşün. Ağladığın ilk tokatını

Dünyada neye tutmaya çalıştıysan elimde kaldı. Hayat hep bir şekilde yaptığım planları, uğraştığım hayalleri dağıttı, yok etti. Koşmaya kalkıştım, ayağıma çelme taktı. Yürümeye çalıştım, arkamdan tekme attı. Bir insanın yüzü hiç mi gülmez? Hiç gülmedi. Sırtıma yüklenen onca yükle yaşadım ben. Birisi

Elimde kalan kerpiçle yapılmış bir evin önünde top oynadığım fotoğraflar. Çocuktum, her şeyden habersiz sadece mutluluğun olduğu bir dünyaya inanarak ve tek derdi akşam ezanıyla eve girmek olan bir çocuk. Bir gün bir kamyonet gelip de yanaşınca anladım evimizin önüne, çocukluğumun geçtiği bu köyden,

İçimde dağ olmuş bir sıkıntı var. İçimde beni bana bırakmayan biri. Her şey sanki çok eski, her şey için sanki çok geç. Dünyadan ümit kesmiş biriyle yaşamak nedir bilemezsiniz siz. Güne güneşle uyanan var bu dünyada, güne mis gibi kahvaltı kokusuyla uyanan var, bir de gazete üzerinde soğuktan uyuşan

Sana gelmeliyim bu gece,
Yalnızca sana adımlar atmalıyım,
Sokağın başında duran ağaçlara,
Odanı aydınlatan lambaya,
Pencerenin önündeki çiçeklere bile,
Selam verip selam almalıyım,
Bu gece kaçırmalıyım seni bana,
Bu gece yalnızca senle olmalıyım,
Işıklardan yoksun,
Kelimelerden yoksul,
Ses

Ateş, dilinden anlayanı yakmazmış, gönül sızladığı kelimenin gölgesine bile sığınmazmış. Ölüm geldi mi bedene çırpınmak faydasızmış, hırsıza vicdandan bahsetmek gereksizmiş, katile merhametten bahsetmek zulümmüş, karanlığa güneşi anlatsan hayalmiş, güneşe geceyi söylesen serapmış, dünya çukurmuş, aş

Gitmek bir marifet değil mecburiyettir aslında. Nereye gidersen git, asla başını mutlu olduğun yere çevirmezsin. Gururun hep içinde bir ukde bırakır ve sen o gururunla isteksiz, beklentisiz yaşamaya alışırsın. Evlerden kahkaha sesi duysan ailen sanır, sokakta mutlu bir çift görsen sen sanırsın. Nere

Sevgili günlük, bugün sana yirmi dört saatlik bir hikayeden bahsedeceğim. Süresini ve şeklini benim belirlemediğim her hikaye korkutmuştur beni biraz. İlk defa bu hikayede korkmuyorum.
Biraz tebessüm var bu hikayede, biraz denize benzeyen bir çift göz. Biraz ok gibi fırlayan kaşlar, biraz da soğukt

Seni önce sevdim güzelim, seni önce sevdim ki, güzel yanını bulmaya çalışayım. Sevdim ki her şeyinin güzel olmadığını lakin kötü yanlarına rağmen seni hala içimde sakladığımı anlayayım.
Seni önce sevdim güzelim, seni önce sevdim ki sonrasına hiçbir mahal bırakmadan, bütün olumsuzlukları düşünmede

Dünyada en zor şey ne diye sorarsanız bana, dünyadaki en zor şey insanları memnun etmek derim size. Çünkü insanları memnun etmek, hayvanları mutlu etmekten zor. İnsan dört tarafı memnuniyetsizlikle çevrili bir canlı. Ne yaparsan yap bir yerde memnun edemezsin kimseyi. Kılı kırka bölsen de yaranamazs

Uzağa, çok uzağa bir otobüs kalkıyor köyümüzden. Yaşım, kanımın en deli aktığı vakitlerde. Babam tarlada ömrünü çürütmüş, annem hem tarlada hem evde. İki kardeşin büyüğü benim. Hayalim hep köyden dışarıda başlıyor kendimi bildim bileli. İşte elimde bir fırsat, hayat altın tepside sunacak değil ya, u

Şimdi şehirde tüm evlerin lambaları sönük. Şimdi şehir ıssız ve yalnız. Şimdi şehir benim ve içimdekilere ait. Bilmem ki belki karanlık odasında yüzünü duvara dönmüş hıçkıra hıçkıra ağlayan kaç insan var. Bilmem ki elinde kalem kağıda içini döken kaç insan var. Bilmem ki gülse, dünyanın en güzel kad

Bu memleketin çayı soğuk olmakla meşhurdur, buraların gecesi karanlık olmakla. Bu memleketin çocukları yalnız olmakla meşhurdur. Bu evlerin duvarları kalın tıpkı yürekler gibi. Bu memleket başkadır ezelden, insanları soğuktur, havası bir başka soğuk. Anaları cefakardır, ayaklarının altı çatlak yürek

Düştüm bir kargaşanın ortasına. Ne olursun gözlerinden bir dem ver de, ruhum dinginlik nedir öğrensin. Hayat istemediğim adımlar attırdı hep bana, bir bukle tebessümünden koy şu yarısı boş bardağıma. Koy ki bir adım da isteğimle atayım ileriye. Ömrüm bankın boş tarafında bir şeyleri beklemekle geçiy

Sen gittin ya, yarım kaldı şiirler, yarım kaldı o roman, yarım kaldı söyleyeceklerim ve tamamlanmayacak onca cümle.
Sen gittin ya, o sokak çıkmaza girdi, o çiçek açmadan soldu saksıda, o bahar hiç gelmedi ömrüme.
Sen gittin ya, o şarkı çalmadı bir daha, o kafiyeyi bir daha tutturamadı aklım, o şar

Giden yalnızca sevdiği olmuyor bazen insanın. Giden geçmişi oluyor, şimdisi oluyor, geleceği oluyor. Giden eli kolu oluyor, ayağı gözü kulağı oluyor. Giden çok şey oluyor da insan azıcık bir şeyle, kalan ömründe yetinmeye çalışıyor. Radyoda denk geldiği bir şarkıyla dalıp gitmeleri boşa değil gözler

Sana dair bir şey kaldıysa içimde, o da bir gün beni anlayacağının umududur. Çünkü umut, olmasını istediğin ile olanın arasında bir yolculuktur. Ben o yolculuğu rafa kaldıralı uzun yıllar olmuşken yine de sana dair bir şey umut etmekten alamıyorum kendimi. Hayatta hep yalnızdım. Çocukken de, büyürke

Sen rüyalardasın,
Ben tenhalarda,
Sen olacaklara meyillisin,
Ben olmayanlara isyanda,
Şimdi hangi yağmur damlası,
Siler şu yüzümdeki aşk çamurunu,
Uzunca bir yol var biliyorum,
Karşımda bir gölge,
Işık arkamdan vurursa korkmam,
Bendendir bana gözüken,
Işık karşımdaysa kimin bu gölge?
Sen

Bir yanda çöl görürüm, bir yanda sonsuz deniz. Bir yanda kuraklık görürüm bir yanda sayısız tohum. Bir yanda sarının yakıcılığını görürüm, bir yanda mavinin huzurunu...
Hikaye bu ya çölün gönlü denize vurulmuş. Kuraklık, sayısız tohuma talip. Sarı, mavinin bir ucundan tutmaya niyetli. Dünya bu imka

Doğduğumda atılan ilk tokatın niye atıldığını anladım. Nefes vermek için değil hayata merhaba demem için yediğim ilk tokatın hikayesini yıllar sonra anladım. Çocukken yaralarıma neden üflendiğini anladım. Acıyı hafifletmek için değil de bir daha kimsenin böyle bir şeye dönüp bakmayacağını bilmem ger

Hayat bir futbol maçı gibi 2 devreden ibarettir belki de. İlk yarıyı iyi tamamlamak maçın sonuna olan avantaj gibidir. Rahat gidersin maçın sonuna, rölanti de mücadele edersin. Bir de ilk yarıda geri düşenler vardır. İkinci yarıdan umudunu kesenler olur, yorgun olan olur, bitenler olur, geride kal

Bende bir resmin var gelmeyenim,
Gün batımından da saysan,
Bana gülmez,
Gün doğumundan da.
Başının üzerinde bir gözlük,
Hangi çerçeve takılı olursa olsun,
Beni görmez,
Beni bilmez,
Bende bir resmin var sevmeyenim,
Elinde bir dergi,
Karıştırır durursun sayfalarını,
Yolunu gözlediğim sokakl

Kışı bitiren neydi? Ilık bir nisan sabahı mı yoksa kalbe karşı samimi bir tebessüm mü?
Yaprakları sarartıp, ayazı getiren neydi? Güneşin ısısını kaybetmesi mi yoksa menfaate dönmüş ilişkiler mi?
İnsan azizim, insan her anı için duyguyla yaşar. Kalbe yüklü duygularla yaşamayı öğrendiğimden beri bir

Hür bir kuş gibi gökyüzünde,
Süzülürken bir akşamüstü,
Tüylerimin rüzgara teslim oluşu gibi,
Gönlümün de sana meyli olduğunu,
Haykırarak taşa, toprağa,
Bu köyden gidiyorum Leyla,
Gençliğimin şu deli taylar gibi,
Koşturarak geçtiği köyden,
Su taşıdığım değirmenden,
Koyun güttüğüm tepelerinde

Bir sessizlikle başlıyor insanın kıyameti, bir kelime bin anlam yüklüyor sırtına. Felaketlerin ardı arkası kesilmiyor. İnsan ne zaman olacağını zannetse yine bir yerlerden olmayacağı beliriyor. Hayat tıpkı bir yarış atı gibi, son düzlüğe kim daha iyi girerse o kazanıyor. Son düzlük dediğim ömrünün s

Buralar yabancı, buralar eksik, buralar yalnız...
Giderken her şeyi alıp giden insan, gittiği yere bu kadar kalabalık gitmeyi nasıl başarır diye merak ettim hep. Aylarca sorularımın ardı arkası kesilmedi. Bir muhatabı olmasa dahi dönüp dolaşıp kendime sordum, kendim cevapladım hepsini.
Ve anladım

Aşk bir yalandı,
Ben bir şeye inanmaya ihtiyacı olan adam,
Aşk güzel bir yalandı,
Ben gerçeklerin acısından kaçan bir yolcu,
İkimiz de istemeden birbirimizi bulduk,
O yağmurlu gecede,
O karanlık sokakta tanıştık ansızın,
Yalnızlığı yolcu ettiğimiz gün doğumundan,
Koşarak,
Arkamıza bile bak

Bazı şeylere ihtiyacım olduğunu düşünüyorum bu aralar. İçimdeki o boşluğun açılması, belki de o ihtiyaçlarımı yeni fark etmeme sebep oldu. Mesela bir akşamüstü dizlerine yatıp seni izlemeliyim. Bana bakman şart değil, istersen manzaraya bak, istersen gökyüzüne. Yeter ki benim manzaram sen ol, benim

Yol sanadır, koşmak sana, konuşmak sanadır, susmak sana. Nerede bir şiir varsa sana yazılır ve neredeysen sen dünyanın en güzel resmi orada çizilir.
Aşamadığım dağlardan, geçemediğim derelerden ve yenemediğim savaşlardan geldim sana. İçimde kaybettiğim her sınavdan, uyuyamadığım her gecenin ardında

Gidenler mutlaka bir gün geri dönerler. Ama fiziken, ama ruhen illaki dönerler terk ettikleri yere. Döndükleri yerde bazen yeller eser, bazen talan edilmiş virane bir parça bulurlar. Giderken götüremedikleri yoktur artık terk ettikleri yerde, göz gezdire gezdire o kaybettikleri, o çok özledikleri şe

Kendimi bildim bileli bir telaşın, bir koşturmanın içindeyim. Hep bir yerlere yetişmeye, hep bir şeyleri zamanında yapmaya çalışıyorum. Uyuyorum, uyanıyorum ve koşturuyorum sürekli. Günleri böyle geçen bir insan olarak sana geç kaldım sanırım. Belki de erkendim bilmiyorum ama geç kalınmışlığın hüznü

Diyelim ki bilmeden, anlamadan, dinlemeden sevdin.
Ama nasıl?
Sevmenin de bir sürü çeşidi var değil mi?
Güzel mi? Tutkulu mu? Normal mi? Romantik mi? Çok mu? Kıskanç mı?...

Hayatta geldiğini göremediğimiz şeyler var. Bunlar herhangi bir yaşımızda yahut herhangi bir anımızda karşımıza birdenbir

Geçiyor,
Bazen delip geçiyor,
Bazense teğet,
Her şeye inat bir şekilde kalp atıyor,
Dünya dönüyor,
Gece ve gündüz adeta bir madalyonun iki yüzü gibi,
Bize her gün bir şey öğretiyor,
Hayat devam ettiği sürece,
İnsanda bir şekilde yürüyor,
Ayaklarında yara izleriyle,
Kalbinde kapanmayan yara

Bazı felaketler doğal değil insan felaketidir. İnsan felaketleri üzerine çeken ve felaketlere sebep olan olarak ikiye ayrılıyor artık günümüzde. Bir yanımızda doğal afetler olurken bir yanımızda salgınlar oluyor. Bir yanımız kuraklığa teslimken bir yanımızda nesli tükenen varlıkları izliyoruz.
Öyle

Bulutlar ötelerden gelir, güneşi kapatır. Toprak güneşi ister, bulut yağmurla ıslatır. Tohum yağmurla cana gelir, güneşle büyür. İnsan topraktır, ıslanmadan cana gelmez güneşi görmeden de büyüyemez. İnsanın tohumu kalbidir, kalbin can suyu güven, güneşse kalptir hiçbir zaman eksik olmaması gereken..

Şimdi eski bir kelimesin dilimde,
Telaffuzu oldukça zor ve meşakkatli,
Zihnimdeki alfabede yerin var,
Dilimdeki harfler seslendirmiyor seni,
Söylemek kolay derdi tatmamışa,
Derdin sahibi ses çıkardıkça kanıyor,
Hızla kayboluyor nesneler,
Ve ben geceye “merhaba” derken,
Karanlıkta kalıyor har

Hayal ettim bir kez,
Olmayacak,
Düşündüm bin kez,
Elbette olacak,
Kırıldım bazen,
İnan bana gün geçtikçe,
Bazenler çoğalacak,
Nefes aldığım her an,
Bir endişeyle bakacağım etrafa,
Ha koptu kıyamet,
Ha kopacak,
Sura üflenmeden önce,
Benim kıyametimden bir kesit,
Gözlerimde endişenin siya

İnsan ne yaparsa yapsın kafasının içinde hep eksiktir ezelden. Ne kadar yaşamış olursa olsun, neler yaşamış olursa olsun eksiktir ve insanın dünyadaki cehennemi de böyle bir şeydir bence.
Kimisi sağlıklıdır boyunun kısa olmasından yakınır, kimisi esmerdir sarışın olmak ister, kimisinin mutlu bir ev

İşte Eylül,
Ağustosun eceli oldu da geldi yine,
Sonun başlangıcını başlatmak için,
Güneşin acımasızca sıcağını kırmak,
Yazın mezarına toprak atmak için,
Gelen Eylüldür,
Yahut mevsimlerin en edebisi,
Üzerine mısralar yazılırken bir yandan,
Bir yandan da yaprakların sararıp dökülmesi,
Peki ya

Yolun sonu bir kuytu köşede sessizce karanlığı seyrederek gözlerini kapatmaya gidiyor dostum. Karanlık dediğim sen, ben, biz yoksa herkesin gecesi ışıklı lambalı, bazıları daha da şanslı yıldızlı, aylı. Yıllarca koşturduk durduk seninle, vardığımız neresi varmak istediğimiz neresiydi bilmiyorum. Yol

Herkesin bir rengi var hayatta bana düşen siyah oldu kendimi bildim bileli. Geceyi sevdim ben, sonra uykuyu, sonra yalnızlığı, sonra hep sonraları sevdim. Dönüp de geriye bakmadım bir gün nerede bu gökkuşağı diye? Yağmur yağdı ben toprağın çamuruna bulandım. Kar yağdı ben odama saklandım. Beyazdan d

Ayrı şiirlerin mısrasıyız seninle,
Ayrı şehirlerin iki yabancısı,
Sen beni okuyamadın anlamlarımla,
Ben seni okuyamadım tonlamalarınla,
Bizi şehirler uzaklaştırdı diyemedim hiçbir zaman,
Bizi uzaklaştıran biz olduk yine kendimize,
Şarkıları yabancı bıraktık önce,
Sonra yıldızlarda ayrı şeyler

Şimşekler çakarken gecenin bir yarısında,
Karanlığı yaran yıldırımlar,
Ağaçları kökünden çatırdatırken,
Öfkeyle dirilen hüzünlü hatıralarım,
Bedenimi sararken garip bir sancıyla,
Odamın tavanına yansıyan,
Gaz lambasının cılız alevinde,
Seni düşünüyorum ölüm çiçeğim,
Bizim buralarda bahar ge

Beni unut sevdiğim, beni unut ama bana hissettirdiklerini asla...
Beni unut güzelim, beni unut ama sana olan hayranlığımı asla...
Ben bir kitap okudum seninle. Roman desen de fark etmez, hikaye desende. Sonu kötü biten her şey benim için masal değildir nasılsa ve ben senin benim hayatımda bir masa

Sessizlik bir atın sırtında dağlara vurmakta kendini, sessizlik yalnızca bir dağın gölgesinde soluklanmakta. Sessiz olan her şeye hayranım şu dünyada. İnsana, dağa, taşa, toprağa hatta kelimelere bile.
Öyle ya bazı kelimeler vardır sadece sessizlikten bahseder. Kısa ve özdür ve üstüne bir sözde edi

Her aşk bir ulu dağın tepesinden aşmak demektir. Aşmak dedimse yürüyüp de geçmek, tırmanıp da atlamak değil. Kışına da denk gelmek, yazına da denk gelmek. Çiçek açan yanlarını gördükten sonra çiçek döken zamanlarını da görmek demek. Ayazını da içine çekmek, yakıcı sıcağını da kuş sesleriyle dolu sab

17 yaşımsın sen,
Kuyulardan yükselen sesimsin,
Mağara diplerine,
Piramitlerin tepesinden atlayışlarımsın,
Buz dağının alev alan yanı,
Garip sazımın ilk notalarısın,
Gençliğimin nazar boncuğusun,
Edebiyat kitaplarında farklı bir ayraç,
Yazarlığımın mimarısın evvela,
Kelimelerin birleşip şiir

CESURLAR VE KORKAKLAR...

Bazı korkuların adımını atmak için bazı cesaretlerin kıyısından dönmek gerek.

Korkularınla yüzleşmelisin bu hayatta, kaçtığın ne varsa dönüp dönüp bakmalısın ona. Gecenin bir vaktinde de yapmalısın bunu, günün en aydınlık vaktinde de. Çünkü hayatta korkularından kaçan

Yollar vardır gidilmesi gereken, gittikçe bittiğini sandığın ama gittikçe yenilerinin çıktığı yollar...
Cümleler vardır, kurdukça topladığını, toparladığını sandığın. Ama ne kadar cümle kurarsan kur, bazı şeyler cümlelerle toparlanamayacak kadar geç artık...
Mevsimler vardır gelir ve geçerler. Kim

Kaçtığın mı var benden,
Yoksa yaklaşmaktan korkar mısın hep böyle?
Eski sayfaların tozu kaçmıştır belki boğazına,
Belki yeni uçurumlara karşısın,
Belli ki bir şeylerden umudunu kesmiş,
Bir şeylere asla şans vermemeye başlamışsın,
Oysa bahaneler hep vardı duyguların içinde,
Duygular savaşmayı

İmkansız bir şey benim sana hissettiklerim,
Öyle kolayca silinip atılmıyor da,
Nerden girdim hayatına diye söylenmelerim,
Dalıp dalıp gitmelerimde bile sen,
Öyleyse adını koymalıyım bunların,
Hepsi içimde birikmeye,
Biriktikçe taşmaya başlıyor inan,
Fallarda çıkmaz bu yazdıklarım,
Ya da rüya

Bırak artık şu telefona bakmaları ansızın,
Dilinde sakladığın kelimeler dökülsün kağıda,
Birileri şiir diye okusun geceleri,
Birileri muhabbet arasında konuşsun,
Sen kendi lisanına kızma artık,
Buz dağının etekleri sana hoyrat,
Yetişmeyecek senin çiçeklerin bu ayazda,
Bu toprak sana kuraklık,

Bir müddet sonra anladım ki çağırmaların da bağırmaların da bir anlamı yok sevda kervanında. Oysa sevgisini bağıra çağıra söylemeyene adam demiyorlar bu çağda. Sessizce sevmek, içinden sevmek, söylememek, adına şiirler yazmamak sevgiden sayılmıyor. Hissettirilmeyen bir sevginin değeri yoktur elbette

Söylenen sözde sıkılan kurşunda aynı şeydir. Tetik düştü mü kurşun geri dönmez, ağızdan çıkan söz hiçbir zaman geri alınmaz. İnsanlar var kalp kırar, insan var kalp için yaşar...

Yaşamak böyle bir şey efendiler, hanımefendiler. Yaşamak, iki dudağımızın arasından çıkan şeyi on defa düşünmek. Söz v

Daha ne kadar kaybetmem gerektiğini bilmiyorum...
İçimdeki sessizliği susturamıyorum bazı geceler, bazı geceler çıt yok derinlerden. Hep böyle geçmiyor mu günlerimiz? Bazıları dolu dolu, bazıları bomboş. Bense içimde geceleri sessizlikle boğuşmaktan çok yoruldum artık. Susturamadığım gecelerden de

Senin sokağın artık bana mezarlık,
Geçemem deli gibi istesem de milimini,
Sana adımlarım artık hep karanlık,
Yürüyemem istesem de eskisi gibi,
Şimdi bazı şarkılar yarıda kesilir,
Bazı şiirleri tamamlamaya yirmi beş yıl yetmez,
Bazı sözlerden kaçılır,
Ve bakışlar hançeri içinde barındırır,
Ö

Kapatın ışıkları,
Zaten dönecek gibi durmuyor talihimiz,
Bari ümitten yana bir israfımız olmasın,
Nasılsa saçıyoruz içimizdeki duyguları,
Dağa taşa savuruyoruz,
Hak etmemiş yüreklerde heba edip,
Kendimizi bile hissedemez hale geliyoruz,
Kendini bile hissedememek diye bir şey varmış,
Duy

Bir şarkı böyle söylenmez dedi yaşlı adam,
Bir kadın böyle çağırılmaz...
Bir sevda böyle yakılmaz dedi sigarasını çekip,
Bir yol böyle yürünmez...
İster genç ol istersen yaşlı,
Ne söylediğinle ne yaptığına dikkat et
Diyerek ekledi;
Bu hayat kalbinin diğer yarısını bulmaya çalışmakla geçmez...

Ne bileyim ben neden böyle oldu,
Yaşamak dediğim şey bir anda kayboldu,
İsimsiz şarkılar yazdırdı gidenler,
Dengesiz şiirler yazdırdı,
Çok yoruldum inan ki,
Şu deniz kenarında biraz oturalım,
İçimde yolculuklar var,
İçimde giden gidene,
Özlem de gidiyor artık,
Hasrette, sevgi de,
Sonbaharl

Şimdi bol sevinçli ilkbaharlar var düşlerde,
Yarım kalmış çocukluklar,
Ertelenmiş hayaller,
Ve bir kese kağıdına sarılı kırık kalpler...
Neyi nerden anlatmaya başlasam,
Sustuğum zamanlarda buluyorum kendimi,
Oysa insanlar konuşa konuşaydı,
Ben hep sessizlikle anlattım bir şeyleri,
Birilerine

Ya sen anlamıyorsun şu bakışlarımı,

Ya gözlerin gören bir kör,

Ya baktığın yerde ben yokum,

Ya sen beni görmek istemiyorsun,

Hayat bir uykudan ibaret,

Yaşamak denilen şey uyanırsan şayet var,

Gece en çok hüzne davet

Kendi düşen ağlamaz dostum,

Yarasını kurcalayan acıya katlanır,

Seven hüznü çağırır evine,

Ve sen hep yanımda olmalısın dostum,

İnsanlar,

İşte onların hepsi çekip gitti birer birer,

Aile dediğimiz şey hep bizimle bir

Nasıl ve neden olduğunu bilmeden, sebep aramadan, sebep bulamadan. Öylece içimden geldiği gibi...
İnsan uyanıyor, görüyor, soluyor, yaşıyor, uyuyor ve sonra tekrar ediyor yaptıklarını. Hayat zorluklar çıkarıyor, mücadele ediyorsun. İnsanlar zorluk çıkarıyor, mücadele ediyorsun. İmtihanların oluyor

Sanırım ayrılık bir vurgun kalbime,

Herkes beni bırakıp da gitti,

Yorgun düşlerim,

Ölmüş hayallerim,

Herkes beni bırakıp da gitti,

Sırtlasam da geçmişimi kambur gibi,

Geleceğim karanlık bir kuyu,

İnsan

Bazı hikayelerin sonu başından belli olur, bazı insanlar gitmeye meyillidir, bazı kadınlar sevildiğini anlamaz, bazı erkekler sevmek nedir bilmez, bazı rüyalar asla görülmez, bazı anılar unutulmaz, bazı bazılar ne yaparsan yap aklından çıkmaz...

Bir yola başlarken korkar insanın gözü, bu yol sevd

Birazdan güneş
doğacak,

Takvimden bir
yaprak daha kopacak, 

Baharı
müjdeleyecek bazı tarihler,

Bazı tarihler bir
yara gibi kalacak,

İnsan unutmak
demek,

Bazı şeyler
istesek de unutulacak,

İstemesek de,

Sızlayan şu düştüğüm merdivenlerin kanattığı dizlerimdeki yara değil yârenim, sızlayan kalbime açtığın kapanmayan yaram. Sızlayan kabuk bağladıkça kurcalayıp kanattığım, iyileşsin diye seni beklediğim yaram yârenim...
Her insanın yaraları vardır bu hayatta, kimisinin görünen yaraları vardır, kimisi

Sana inceden yanığım,
OKUMAYA DEVAM ET

Seni düşünmekle başlıyor
günlerim,
OKUMAYA DEVAM ET

Bir dileğin peşinde ömrümü geçiriyorum

Seni yaşamanın şiirini yazmaya çalışıyorum uzun zamandır. Bir yanım her yaşadığını yazamazsın diyor ukalaca, bir yanım yazılmaz yaşanır diye tutturuyor havayla karışık. Peki seni yaşamak nasıl bir şey diye sorsalar bana?
Elbette bahara benzeteceğim seni her şeyden evvel. Bilirsin baharlara aşık bir

Ömrüm bir toz bulutunun içinde, rüzgar ne yana savurursa o tarafa doğru gidiyor. Kendime ve etrafımdakilere olan inancımı kaybediyorum artık. Hayat günden güne zorlaşıyor ve insanların gözünde bitmek bilmeyen bir hırsın büyüsünü görüyorum. Peki bu hırs kime ve niye? Yaşamak dediğimiz şey hayatta her

Kıyısına vurmuş denizin balıklar, OKUMAYA DEVAM ET

Son bir şarkı daha çalacak,Öyle gideceğiz bu mekandan.Sessiz bir vedanın çığlığı olacak,Ve kadehler şerefe değil,Yaşanmayanlara kalkacak.Bazılarımız içine atacak bu zehriBazılarımız sarhoş kafayla karanlığaİnsan kusmazsa içindeki acıyıYa kendine yapacak kötülüğüYa sevdiklerineOlanlarsa artık haddi a

Mutluluk,

Görecesinde bir şekil alan,

Yırtık resimleri tek tek yapıştırıp

Arz-ı ifadeyi yüzüne kondurup

Kinayeli cümlelerle sabrı sükut eyleyen,

Bir fırtına cümbüşünde,

Korkak gevezeler güruhunu toplayıp

Hangi hayalin peşinde koşarım artık OKUMAYA DEVAM ET

Kırlarda açan papatyalar, OKUMAYA DEVAM ET

İnsan birine kırılınca dünyanın yaşanılabilir bir yer olduğu gerçeği siliniyor aklından. O anda tüm şehirler, dağlar, gökyüzü sanki üzerine yıkılıyor. Altında koca bir enkaz bırakan bu duygunun adını yine enkazın altından tek başına çıkmaya çalışırken daha iyi anlıyor. Öyle ki biraz çaba görse, bir

Ben, OKUMAYA DEVAM ET

Asrın yüzleşmesi geceyle başlayan, OKUMAYA DEVAM ET

Daha ne kadar yolum var bilmiyorum.
Daha ne kadar daha bu yaşamak denilen işkenceye dayanırım kestiremiyorum. Daha ne kadar üzülüp ağlayabilirim çözemiyorum.
Bir bilmecenin içindeyim. Harfleri buldukça bir şeyler kaybediyorum kendimden. Bir harf buldum çocukluğumu kaybettim. Bir harf buldum saflı

Geç otur karşıma

OKUMAYA DEVAM ET

 

Kucak dolusu matemle
gökyüzünde,

OKUMAYA DEVAM ET

Bana her şey seni simgeliyor.

Kur

Benim en büyük kavgam
kendimle derviş

OKUMAYA DEVAM ET

Ayrı bir dünyaydı bana
gözlerin,

OKUMAYA DEVAM ET

Bir sessizliğin parçası
olmaya hazır mısın?

OKUMAYA DEVAM ET

Daha yirmisinde kaçarken
bir derin çukurdan

OKUMAYA DEVAM ET

Bildiğim kadarıyla
yoluna devam ediyorsun sende

OKUMAYA DEVAM ET

Bir gün gideceksen hiç
gelme şehrime

OKUMAYA DEVAM ET

Gün bitti,

OKUMAYA DEVAM ET

Bu geçip giden zamanlar
beni boğuyor artık

OKUMAYA DEVAM ET

Ben bu güz gecesinden
kaçarım artık

OKUMAYA DEVAM ET

Bazen bir şarkıyla filizlenir umutlar bazen yarım yamalak hatırlanmış bir hatıra ile. Ölen şeylerin hayata dönmesi imkânsız derler ama aşkın bu söz dışında tutulduğuna eminim artık. Çünkü bu duygu ölse de, bir yerlerde bir zaman karşınıza çıktığında sizi yolun ortasında öylece dikebiliyor dakikalarc

Ben bir rüya gördüm

OKUMAYA DEVAM ET

Şehri sarmış tüm
özlemlerim bu gece

OKUMAYA DEVAM ET

Bütün her şey bu kadın için miydi?



Bütün şiirler, bütün şarkılar, besteler, yürüdüğün yollar, aştığın engeller, dayandığın olumsuzluklar, acılar, kaçtığın gerçekler, yorulduğun anlar…

Bütün hepsi bu kadın için miydi? Diye sordu gecenin karanlığında türkü söyleyen adam.



Evet d

Ama artık yorgunum asuman,

Kemanın efkârını
dinliyor gece

OKUMAYA DEVAM ET

Bir buz dağıyım bu aralar. Soğuk ve poyrazı bol, kurutup elleri ve dudakları en derinlerden kıran ve çatlatan, kremlerin fayda etmediği, ateşin ısıtmadığı o yer benim yanım, benim yüzüm, benim içim sanırım.
Öyle yorgunum ki gelme üstüme bu aralar. Dağıtmaktan korkmadığım zamanlardayım. Seni de dağ

İlk defa yolun sonunu bu kadar çok merak ediyorum artık. Nerde nasıl bir vedaya tanık olacağım diye düşünmekten alamıyorum kendimi. Evet yirmibeş yaşındayım henüz ve yolun sonunu merak etmeye başladım. Etrafımda olup bitenler, dünyanın içine aldığı garip güruh, hesaplaşmalar, hesaplamalar ve bir sür

En dibindeyim bu kuyunun

OKUMAYA DEVAM ET

Beyazları sarmalıyor
hayallerim

OKUMAYA DEVAM ET

Şimdi bir şeyleri yeniden yerine kaldırmanın zamanı. Bir şeyleri yeniden inşaa etmenin zamanı. O tozlu rafın tozunu alıp tüm aşk adına yazılan şiirleri bir sandığa kilitleyip oraya koymanın vakti. Yıkıp döktüğüm o kalın duvarları yeniden kendi ellerimle tuğla tuğla örerek kendimi muhafaza etme vakti

Kırlarda çiçekler açar,

OKUMAYA DEVAM ET

Öyle bir şiirde
rastladım ki sana

OKUMAYA DEVAM ET

Daha ilk günden başlamıştım bu sevda türküsünü yazmaya,
Yüreğimde notalanan şu şarkı sözlerini susturamıyordum,
Zaman geçmiyordu onu gördüğüm anlarda,
Ben durmadan koşuyordum içimde ona karşı,
Bir insanın bir insanı böyle değiştirmesi mümkün müydü?
Bilemiyor, yine de inanmak istiyordum,
Yorgun

İçimde hâlâ kış,

OKUMAYA DEVAM ET

Bu gece acıyı boğuyorum
ellerimde,

Sabahın altısı daha. Uyandım ve karanlığı izledim. Gece boyunca uyuyamadım da zaten doğru düzgün. Bir yanım hep bir şeyleri düşünüp arzulamakla geçti. Böyle olmamayı diledim hep. İçimde tuhaf bir his ve içinde hep yalnızlık…
Cümlelerimi kuramaz oldum artık, hangi kelimeyi seçsem bir diğeri üzülüyor

İçimde biriktirdiğim bu acının bir dışavurumu olacak elbette. Herkesin vardır bir yöntemi, benimkisi kağıda dökmek oldu çoktandır. Hayatın içinde yaşanan onca an, hatıra sonunda içerde bir yerlerde insana ukde olarakta, acı olarakta, mutluluk olarakta kalıyor. Bir şekilde her şeyin üstü siliniyor, t

Yaşamak dediğin elbette acıdır birazda. Gün geçtikçe anı yaşadıkça biraz daha ağırlaşırsın kalbin biraz daha zorlaşır ve sen hep eskiye bir özlem duyarsın.
Yaşamak dediğin elbette zordur birazda. Bazen sevdiklerin seni kırar bazen sen onları kırarsın yine de aranızda kopmayan bir bağ vardır ve hiç

İnsanın kalbinin ağzında attığı zamanlar vardır. Deli gibi korkup sonsuz bir heyecanla koşturduğu zamanlar. Sevdiklerinin acısı bir başkadır yüreğe, hiç tanımadığı insanların çaresizliklerini izlemesi bir başka. Vicdanı olana her ikisi de aynıdır elbette. Zor bir hayatın zor olan yaşam koşulları ara

Bir şey çiziyorum
kalemle rüyama,

OKUMAYA DEVAM ET

Ya aklımı duyguma karıştırdığım gece,Duyguma ihanet edersen…



Bu hayatın bir dönüm noktası olacak elbette. Her şey böyle yarım yamalak ve ters gitmeyecek. Bir yolum olacak en nihayetinde, ışıklar koyup, çiçeklerle süsleyeceğim. Attığım her adımda geçmişten kurtulduğumu hissedip o kötü anılar

 

Anlamını
yitirir bazen bazı hisler

Oldu o zaman,

OKUMAYA DEVAM ET

Hiç görmemiş olsaydım seni, yine de bilmediğim suretini beklemeye devam edip hayatımı sürdürürdüm elbet.İnsan her duygunun en ücra köşelerine kadar gezinmeyi seven bir varlıktır. Hüznü de dibine kadar yaşayınca anlar mutluluğu da. Kısa süren mutluluklar akıllarda kalan en önemli şeydir. Bunun sebebi

Kelimeleri diziyorum boğazıma bu aralar,Söylemek isteyipte söyleyemediğim kelimeler,Susmak o kadar acı geliyor ki yüreğe,İnsan bazen sessizlikle savaşıyor,Bir şeyler yolunda giderken her şey bahar,Gözardı edilen her şeyin bir görüntüsü var,Zaman belki karşımıza çıkartmaz diye düşünürken,En beklenmed

Yeni bir şey öğrendim hayattan. İnsan bazen olanlarla değil de oldurmaya çalıştıklarıyla yürürmüş hayat yolunu.

Olanlar hiçbir zaman kıymetli olmuyor insanın gözünde. Çünkü elde ettiğini, elinin altında olduğunu biliyor. O his aslında hepimize hatalar yaptırıyor oysa. Olanları değil de oldurmaya

Yeniden bir şiir
yazıyorum artık,

OKUMAYA DEVAM ET

Hayatta bazı şeylerin bedeli vardır.

Bazı tercihlerin, bazı kararların, bazı durumların ve bazı anların…

Yaşanmış veya yaşanacak her şey birer bedel üzerine kurulmuştur ve ne yazık ki eninde sonunda hayat o bedeli bize ödetir. Bu bedellerin yarısı kendi tercihlerimizdir diğer yarısı hayatın

Her günden sonra, her geceden sonra, her yoldan sonra, her insandan sonra, her aşktan ve her duygudan sonra. Geriye kalan…



Yarım bırakılan kalpler ve duygular var hayatta. İnsanların ne denli acımasız olduğunu anlatmaya gerek yok diye düşünüyorum artık. Çünkü herkes bir şekilde gidiyor hay

Bazı adımlar vardır gönüllü atılır,Tereddüt etmeden başlarsın yürümeye, OKUMAYA DEVAM ET

Aylar elbette birbirini
kovalarGünler geçer OKUMAYA DEVAM ET

Yorgun yıllarım var geride bıraktığımHüzün ile karışık mutlulukları harmanlayıp OKUMAYA DEVAM ET

Ben bu girdaplı dünyada
hep yalnızdımKelimelerim hep kendi gölgemeydi OKUMAYA DEVAM ET

Sahi o şarkıyı o gece kaç defa dinledin?
Bilmem, başa sarmaya başladığında ben bende değildim.

İşte bazı sonların başlangıcı böyle başlar. Bir şarkı açarsınız ve o gece o şarkıyı kaç defa dinlediğinizi bilmezsiniz. Çünkü şarkıyı dinleyen değil şarkıyı yaşayan olursunuz o saatten sonra. O şarkı o

Yeniden yaşamaya
başlamak zorBen kendimi kaybolmuş hissediyorum usta OKUMAYA DEVAM ET

Bir bayram daha geçti ömürden. Bir çizik daha atıldı ömür defterine inceden. Bir yaz günü daha yaktı tenimizi. Bir mevsimi daha geride bıraktık şimdiden…
Neler değişti hayatımızda bu bayramdan sonra? Yahut bayramın ne olduğunu tam anlamıyla anladık mı gerçekten? Sahi bayram neydi?
Yıllar geçti bay

Kırılmış bir kalemden dökülen mürekkep gibiBende savrulmuş dökülüyorum sana ansızınYüreğimde taşıdığım sevdanın yükünüNe yapsam hafifletemiyorum bu aralarKırmadığım kadar pot kırdın insanlara karşıİçimde saklamaya çalıştıkça belirginleşiyorsunGöstersem sevgime yazık olacak biliyorumGöstermesem içimd

Bir kadını yazıyorum bu gece kağıdaKalbime kazıdığım her zerresiniBir bir döküyorum cümlelerin akışına Dilime gelmeyenler var yan yanaykenKalbime mühürlediğim sevdanın buruk tutkusuBir şeyleri hep kursağımda bırakmaya meyilliOysa aşk cesurların işidir sultanımSana korkaklık yakışmazBana gri cümleler

Sana geldim diye mi bunca kaçış?İnsan hep kendine geleni iter mi böyle?Ben kaybettiği güzelliği sende görmeye niyetlenmişBunu hissetmişVe ilerisini gerisini düşünmedenSana gelmiş bir senim aslındaSen bakmaya mı niyetli değilsin?Bakmak istediğin mi ben değilim?Hep mi yarım kalacak bu aşkın demi?Bir y

Sanki bir nefes kadar yakınım mutluluğaSanki adım atsam yanındayımElimi uzatsam tutacak gibiyimZaman hızla akıp gidiyorGözlerimde bir film şeridi gibi hayatBen nerede mutlu olacağım diye düşünüyorumYakınken dokunamamakBulmuşken sahip olamamakZor geliyor böylesi bir durumda kalmakAttığım adımları ger

Yavaş yavaş başlıyorum yaşamayaİçimde biraz umut kırıntısı bularakBir şiir yazıyorum önce geceyeSonra kendimi adıyorum aşkın lehineÖyle herkesin harcı değildir aşka adanmakHerkes sever dünyadaHerkes sevemez benceHakkıyla yapılan her işin tadı bir başkadırYemeği hakkıyla yaparsan önce nefsin doyarİşi

Oysa beni mahveden bir akşamüstü rüzgarıydı,Öyle serinden,Öyle derinden,Kısılmış gözlerim,Dağılmış saçım,Güneşten bunalmış tenime,Bir nefes gibi dokunan,Yoksa ben aşık olmazdım bu saatten sonra,Ne gecenin hatırı kalmıştı bende,Ne de aşk şairlerinin…Kelimelerimi boğazıma ilmik ilmik dizip,Ciğerlerimd

Susarak başlamıştım yeniden yaşamayaSessizlik en büyük çığlıktı duymak isteyeneOysa baharlardan gelmiştim benÇiçekli bahçelerdenUçan kuşlardan 

Derin bir nefes alarak uyandı uykusundan. Sonra sokak lambalarına baktı yanıyordu hâlâ, güneş doğmamıştı tam olarak. Ağustosun son günlerinin geceleri serinletmişti havayı. Ürperdi ve üzerine hırkasını aldı. Balkona çıkıp sigarasını yaktıktan sonra üç beş tane kalmış yıldızları seyretmeye başladı. S

Aşk gittiğin değil gidemediğin kapının önünde açılmasını beklemektir…
Zor bir cümleydi ve anlamı insanı düşünceye itiyordu. Aklına tek bir isim gelmişti başkası olamazdı. Oysa çoktan bitmişti aşk denilen şey aralarında. Zor olmuştu ama aşmıştı yokluğunu. Artık eskisi kadar düşünmüyor merak etmiyord

İçeriden gelen ses bir erkeğe aitti ve sevgilim diye sesleniyordu. Zaman durmalıydı veya akmalıydı deli gibi bir hızla. O an bir şekilde geçmeliydi. Kendini dışarı attı nefes almak istedi. Zorlanıyordu ve kızıyordu kendine. Ne yapacağını bilmiyor yürüyordu sadece. Evinin yokuşu ona sanki on yıl gibi

Sırası gelmişken ışığı kapatmalıyım artıkZira karanlıkta hafifliyor acımDindirmek için uğraştığım zamanlarım olduKendimle kavgalarımSeninle sevişmelerimYoruldum bu ikilemli girdaptanSessizliğe büründümGece şimdi başlıyor benim içinİnsanlar çoktan uykusunda, rüyasındaBen karanlıkla baş başaRomantik a

Giderken beni de götürmeliydin bendenBöyle bırakmak adil değildiYarım kalmış bir şiir gibiydimTamamlanmayı bekleyemezdimÇünkü gitmiştinÇünkü kelimeler boğazıma düğümlenmiştiÇünkü zaman durmuştu veda busendeBen kendimi savurmuştum boşluğaİçimde bıraktığın o derin boşluğaDönüşü olmayan gidişinle birli

Gam yüklü bir kervanım artık divandaİçime sığmayacak kadar doluyumYüreğimi yakıp kavuran hüznüHangi kelimeye döküp anlatayımBilmiyorumOysa çocukkenKüçükken o kadar da fazla değildi ağlamalarımAcıların sadece ismi değişiyor zannederdimÇocukmuşumBüyümek için can atarkenBüyüdüğüm zamanlarınBüyük acılar

Büyük büyük taşların, koskoca dağın başınıza yıkıldığı zamanlar vardır. Sizin kaçmak için hiç çabalamadığınız hatta sırf altında kalıp yok olmak istediğiniz büyük enkazlar vardır. Yürekteki yangını bastıramayan bedendeki yangınlar vardır bazen. Verdiğiniz zararı karşılayamayacağınız zamanlar vardır

Ben anlamıştım en başındanBu dünya için yarım olduğumuBir dengemin olmadığını değil deHiçbir yere ait olamadığımıHerkesin dünyasında bir liman olduğunu görmüştümHerkesin durup dinleneceği bir durağının olduğunuKendimi bir dev aynasında görmüştümKüçücüktümGörünmezdimBilinmezdimFarkına bile varmamıştı

Bir tutam yalnızlık serp hayatıma,Öyle kalabalık ki etrafım,Adım atsam birilerine çarpıyorum,Üzerimde aşktan kalma hırka,Saçlarımda gurbetin buz kesmiş ayazı,Özlem duyduğum ne çok şey var böyle,Ellerim kenetli birbirine,Sıcak bir soba kenarında olmayı hayaller,Kalbim huzurlu değil,Bu kalabalık beni

Daha bu şiirin ilk mısrasındayım benDaha seni yazmaya başlamadım bileGüzel sözleri hep sona saklarım benİçimde birikmiş ne varsaHepsini bir kalemle kağıda dökmeye hazırımYaşamak insanı nefes almaktan ayırıyorYürüdüğü yolların anlamınıYürüdüğü kalple anlıyor insanYaşadığının anın kıymetiniKiminle yaş

Bir gece vakti radyosunu açan bir adam önce sigarasını yakıyor sonra şarkının sözlerine takılıyordu. Durduk yere öyle bir şarkı dinleyip kapatacağı radyo ona binlerce anlamlar yükleten bir şarkıyla onu dakikalarca kilitliyordu duvara.
Şöyle diyordu şarkıda ‘’Senden yolum geçmez artık, bilmedin beni

Beni anlamanı diliyorumVazgeçtiğim yolları böyle anıyorumDersen ki bir gün oturup konuşalımYine de sana anlatamam halimdenZorunda kaldığım şeylerdenDünya herkesi bir defa yeniyor yaşamı boyuncaBen seninleyken yenildim dünyayaSon dakikalarda en güvendiğim yerden yedim golüSavaştım çabaladımYüreğimde

Anlıyorum bu şehrin derdi benimleÜşütüyor geceleri kalbimiYok olmak için attığındaVar diyebilmeyi umut ediyorum çoktandırYaşamak zor geliyor artık yüreğimeBen ben olmaktan çıktımGidiyorum bensizliğeKaybolmayı ben istememiştim oysaBu yitip gidişi ben hayal etmemiştimOlsunHayal ettiğim hangi şey oldu

Kar yağmış bu şehrin ayrılık kendineBeyaza bürünmüş tüm acılar, hüzünlerYeni başlıyor yaşamak benim içinYeni sevdalar beni çağırıyorÖyle yaÖlenle ölünmüyor dünyadaGidenle gidilmiyorHer gün yeni bir gün doğuyorYeni sınavlar, yeni imtihanlar oluyorYüreklerimizin harı hiç bitmiyorHayat bir şekilde bize

Bir yaşam çiziyorum kendime artıkBir yol beni bambaşka şehre götürüyorUzun cümleler kuruyorum kendimeKendimi kendimde kaybolurken buluyorum 

Tamam olmuyor, düzelmiyor, yoluna girmiyor. Uğraşıyoruz, çabalıyoruz, didiniyoruz ki bir şeyler gönlümüzce, istediğimiz gibi olsun. Hayat bir defa da olsa bizim yüzümüze gülsün, bir defa olsun şanslı olan taraf biz olalım. Yüreğimizde ki şu kapanmayan yara biraz olsun kabuk bağlasın, kafamızın içind

Elbette seni yazacağım bu hayatımaElbette şiirlerin şahı diye seni okuyacak geleceğimGeçmişim buruşturup attığım bir kağıt parçası artıkÇöp kutusunda sobaya atılmayı bekliyorYanmaya ve kül olmaya hazırBen sana nazırBen sana hazırYüreğimdeki yağmurlardan haber verBirlikte ıslanalım mı?Bu şehir çok ki

Oysa yaşamak bu değildi,Mutluluğu bir sigara dumanında aramak,Bir şişenin dibinde,Bir giden kalbin içinde,Ben böyle bilmiyordum mutluluğu,Böyle öğretmemişlerdi çocukken,Büyüdükçe üzüleceksin,Üzüldükçe alışacaksın mutsuzluğa,Diye söylememişlerdi bana,Kimsesiz gecelerde yıldız sayacağımı bilsem,Yalnız

Şimdi bir şeyleri tersten yorumlayalım istiyorum. Mesela yağmur bize yağmasın da biz yağmura yağalım bugün. Şöyle sırılsıklam edelim göğün bulutlarını. O yeryüzüne ağladığını düşünürken, bizim ağladığımız şeyler nelermiş bir bilsin istiyorum. Ertesi gün gökyüzünün sarı çiçeği güneşle yorumlayalım bi

Galiba bu hayat bir şans meselesiZaman beklenmeyen bir hancı hayatımızdaGelip geçiyor sürekli anılarımızın üzerindenİnsanlar hep bir koşturmacanın içindeDünya yetmiyor artık yaşamayaBaşka bir gezegen bulalımBu şehir bizi yan yana getirdi yaİşte o zaman bizim gezegenimizGitmek başkalarına has bir mev

Bir ölüm marşı var kulaklarımda çınlayanBir çocuğun beşikte ağlamasıBir delikanlının yere yığıldığı o ölüm anıBir ihtiyarın yokuş çıkarken kesilen nefesiHepsini topla şimdi zihnindeBen hepsinden bir parçayım aslındaGeceyi kızıla boyayan kar soğuğu içimdeDepremlere yer arıyor yerinden oynatmak içinGü

Gecenin bir hükmü var karanlıktaSiyah en çok benim odama yakışıyorVe elbette zifiri cümlelerdeŞimdi ışığı açmaya üşeniyorum artıkKalkarsam düşerim koltuktanOturdukça oturası geliyor insanınÖyle bir zamandayımÖyle bir yaşamdaÖyle bir haldeyimÖyle bir hayattaGeriye dönüşüm kalmadı artıkİleriye gidişim

Yorgun biriyim artık benSaçları dökülmüşSakallarına ak düşmüş biriyimRuhuna bir ihtiyar bastonu alarakBedenini hayatta tutmaya çalışanGönlünün bahçesi solmuş biriyimHangi şiirde vardır yaşama sevinci?Hangi kitabın cümlesinde bulurum kendimi?Hangi şehir benim şehrimdir ölmeden önce?Bilsem belki farkl

Hayatı tarttıkça gönül terazisindeSürekli eksilen bir şeyler görüyor insanBir gün sevgisi eksiliyorBir gün güveniBir gün acısını unutuyorBir gün hüznün ta kendisiniYaşamak bambaşka bir mevzuymuş anlaşılanİnsan yenildikçe yeniden başlıyormuşBoşuna dememişlerYenilen pehlivan güreşe doymuyormuşOysa baz

Kimisi Züleyha diye kuşlarını sevdi, onlara anlattı aşkını.
Kimisi Leyla diye bir ağacın gölgesinde soluklandı, ona yazdı şiirlerini.
Kimisi Elif diye bir deniz kenarında oturdu, izledi saatlerce karanlığı.
Kimisi Ebru diye geceyi bildi, resimlerle süsledi odasını.
Herkes bir şekilde sevdiğini b

Şimdi beni sensiz kör kuyulara attılarGecelerBildiğin gibi değil gecelerYa şu kalbime tahtını kur artıkYa kalbimi yerinden söküp atBir türlü sızmıyor yüzünden başkasıSeni istiyorSeni çağırıyor her sabah yenidenBir kadın diye söyleniyorum içimdenBir kadın bir beni ancak bu kadar etkilerYüreğimde ki g

Seni kağıda dökmeye hazırlanıyorum bu geceBu gece seninle birlikte olmak istiyorumYerin yurdun neresiyse söyleBen kuş olmak gelmek istiyorumYüreğime diktiğin şu elma ağaçlarına bakHer dalında ayrı bir çiçekHer yaprağında ayrı bi hevesSenin kokunla bürünmüş her yerSenin kokun benim hapsolduğum cennet

Bilsem, seni bilsem ezelden ebedeİçimdeki yangını söndürsemYüreğine dokunsam incedenSonra bir aşk şarabı içsemDudaklarının kenarındanGörsem, görsem manzara güzelliğini yakındanBir bardak çaya hasret kalsamSarsam kollarıma seni gecedenSarsam da kokunla uyusanSevsem, sevsem seni kırıldığın her yerdenY

Ne zaman bitecek bu dünya sürgünü?Hiç mi oluru yok mutluluğun, huzurun?Acıyı en derinde hissetmek mi lazım hep?Olmayacaklara meyilli olmaya ne gerek?Yaşıyorum işte hayatıBir şekilde devam ediyor dünya dönmeyeGece gündüze karışıyorGüneş yıldızlaraHerkese bir şeyler yazılmış bu dünyadaBana hep acı hep

Kapana kısılmış bir duygu güruhu var içimdeYaşım ilerlemiş,Yüzümdeki çizgiler belirmiş,Saçım sakalım beyazlamış,Ve yorulmuşum dünya denen bu yerdeTıpkı bisikleti dengede tutmak gibi geçmiş ömrümSağ kolum evdir, iştir uğraştaSol kolum sevdayı tartmış yıllarcaBeklemek kelimesini avuç içinde saklamışBe

Ne zaman bu düşünmekten kurtulurum?Söyle artık BeriaNe zaman kendi kendime konuşmaktan yorulurum?Ne zaman biter bu duygu ızdırabım?Hani gidene zordu yaşamak?Hani kalan bir şekilde yoluna devam ederdi?Giden gideceği yeri çoktan buldu BeriaKalan dağıldı bir bahar sabahı rüzgarıylaİçini döktü yeni açıl

Zor olacak biliyorum senin içinÖnce biraz afallayacaksınSonra durup düşüneceksinNe yapıyorum ben diye?Hiç yaşanmamış olmayı isteyeceksinHiç yaşamamış olmayıBelki zorlayacak güzel kalbiniBelki tüm bedenini bir şüphe saracakAklına kazınan şeylerden dolayı için rahat etmeyecekBiraz duracak düşüneceksin

Yaşamak anlamını yitirdi artıkYaşamak çekici gelmiyor hiçbir yanıylaBüyümek dedikleri şey çokta iyi değilmişNeden hevesle büyümeyi ister ki insan?Acıyla karşılaşmayı bu kadar çok mu ister?Sırtından vurulmayı,Sevip sevilmemeyi…Hangi yönden bakayım şimdi dünyayaAğladığım pencereler kapanmıyor artıkKil

Bu gece o geceydi işte sevdiğimBu gece ellerine en çok ihtiyacımın olduğu geceŞimdi karanlıkla baş başayımSessizliğin koynundaSenin hayalinleTenime işleyen soğuk rüzgarıSıcacık hayallerimle eritmeye çalışıyorumYıldızlar bulutlara gizlenmişYağmur damlaları düşüyor saçlarımaBir paket sigarayı bir saat

Gitmem gerek,Sıralı veya devrik bir kaç cümleyleKaranlığı idam edip,Güneşi pusula yapıp,Seni ve dahi aslında beni geride bırakarak...Yorgunluğu ayaklarımda hissedip,Kurguladığım bu hayat düzenindeKaldığım huzursuzluğun tam ortasınaMıh gibi bir söz çakıp,Usulca,Ve hızlı adımlarla,Kulaklarımı tıkayıp,

Sen bir şiirsin benim ömür kitabımdaBirinci sayfaya çizilmişÖyle zarif ve öyle narinGözlerinin kıyısında denizler olanSaçlarının telinde çiçeklerEllerinde huzurAvuçlarında mutluluk tutanŞimdi ben bu sayfayı çevirmek istiyorumSen bir şiir oluşundan habersizBenim kitabımı yırtmak istiyorsunBir masaldı

Bu kadın bana yabancı artıkBu kadın benim sevdiğim kadın değilElleri sarmaşık dolu beni boğmak içinHavası sisliBakışı bulanıkYüreği zalimSevgisi bitikŞimdi ben oturupta ne anlatayım kalemeHer şey gözle görülür olmuşİçimde bir sevgiÖldürmeye çalıştığımÇalıştıkça daha çok dirilenDirildikçe beni kendin

Zalim bir kadın var gözümün önündeVicdanını kiraya vermiş bir kadınKalbinin yerini unutupDuygularını öldürmüş bir kadınTecrübe etmediği sevilmeler yaşattım onaYüreğini sararak mutlu etmeyi vaat ettimElini bir ömür tutupGözlerinin içine ölüme kadar bakmayı söyledimYine de mutlu edemedim kendisiniYine

Sonra bir yol çıkar karşına anidenSen adım atmayı umut diye görürsünBakarsın etrafına kimse yokElini tutan çoktan bırakmış seniYarım bir şiir kalmış masadaki kağıttaSonra biraz hüzün varSonra hayallerin idamını izlersinSonra kendiniVe en çok kendiniZor gelir yeniden başlamak her şeyeYine de bu savaş

Ben gittiğim her yoldan tek başıma döndüm. Bazen kendim girmek istedim o yola bazen birine inanarak girdim. Bazen duygularım istedi girmemi o yola bazen birinin sözleri yine de her defasında inanarak girdim o yollara ben. Hiç gözümü kırpmadım girerken, hiç geriye bakmadım yürürken hep ilerledim hep

Sana geliyorum yine her gittiğim yerdenUyuyorum uyanıyorumKalkıyorum ve sana geliyorumİçimde bir bayram cümbüşüSeni seviyorSeni istiyorum her anımdaYollar bitmiyor sana gelirkenZaman geçmiyorİnsanlar durmuyor etrafımdaGüneş yakmıyor tenimi yazınAyaz üşütmüyor bedenimiSen varsan kalbimdeHiç uğramıyor

Bir film gibi geçiyor hayatımızSenaryonun yarısı bizim elimizdeYarısı önceden yazılmışBir kendi yazdığımıza hep fazla inanıyoruzOlacakmış gibiOlmuş gibiGüzelmiş gibiOysa önceden yazılanı da görmek lazımNeyi nereye kadar yaşarız bilmiyoruzBen kendi filmimi izliyorum kendimdeHiçte yolunda gitmiyor baz

Kazılmış kuyu bu şehrin her yanıSen yoksan yanımda neyleyim mutluluğuGezmişim her acının her hüznün eviniSen yoksan yanımda neyleyim yatağa döşeğiSabahı sis basmış, geceyi kurtlarAşkı zalimce vurmuşlar gönül kafesindenÖtmez olmuş kuşlar, bülbüllerSen yoksan yanımda neyleyim baharı bahçeyiKim söylemi

Bir kadın vardı yüreği olmayanBaktıkça yağmurlar altında ıslandığımŞimşekler çakarken karşımdaOnunla olmak için dimdik ayakta durduğumBir kadın vardı kalbini açamadığımNe yapsam da bomboş kalan ellerimiBir türlü dolduramayıpYine ona koştuğum yollardanBaşım eğik döndüğümBir kadın vardı elini tutamadı

Yoruldum dünyanın bu adaletsiz yanındanBir yanda hep bahar varBir yanda hep kışİçimi ısıtan güneşin bileArdında koskoca bir alev topuYaklaşsam yakacak beniUzaklaşsam donacağımBen belki bu şekilde yaşamaktanBilmem kaç yaşında usanacağımYoruldum dünyanın bu hüzünlü yanındanİçimi döktüğüm bir kalp olsa

Sana gelecektim oysa benBambaşka bir hikaye yazmak içinKendimi bulmak adına çıktığım bu yolaSana karışarak devam edecektimBiliyordum üzülecek yorulacaktımYine de sevecektim bir ömür her haliniSana dokunduğum anları ezberleyecektimSeni öptüğüm zaman kopacaktı kıyametimizBiz diye bir şey vardı kalbimd

Kırdım kalemini o son sevdanınİçimde ölen öldüKalan sağlar benimdir artıkYürüyorum ecelimin üzerine doğruBen geçmişimi çoktan sildim artıkİstemem hatıralarla kaplı o eviGüvenmem hafızamın anılar defterineYüzümde tebessüm kalmadıİçimde umutSakallarımda beyazlar çoğaldıYüreğimde kuruntuYaşamak bir adı

Yanlış bir çok cümle kuruyorum artıkDoğrularım azaldı ve gittiYaptığım her şey gözüme batıyorNefes alışlarıma bile tahammül edemiyorumOysa hayat bu değildiBen böyle hayal etmemiştim küçükkenBir şeyler hep umuttu benim içinYaşamak savaşmaktıVe kazanmaktı tüm karamsarlığa ve karanlığa rağmenYoksulluk

Büyük aşkın büyük celladını tanıyalım biraz isterim bu gece. Siz bilmezsiniz neler yapar nasıl yaşar ve nasıl yorar? Hepsini anlatacağım size önce bir çay içelim.
Bilirsiniz çay her şeyin biraz fazlasıdır. Dert ortağının, güzel manzaranın, hüzün yağmurlarının…
Çay demlenirken biraz sohbet edelim s

Kökünde sükunet var bu ağacın,Dalında kelam,Bir baharı seslendirir yaprakla,Çiçekle,Bir toprağa susar her mevsim,Canında canandan bir kalıntı,Ha yeşerecek bu bahar,Ha sararıp kalmış meyvesi,Buhran yüklü gövdesiyle,Ölüme göz kırparken,Nasıl da yeşillik bekliyor bencil orman bitkisi,Sıska bir böcek ke

Şimdi bir yağmur çisiltisinde yazıyorum bu mektubuYazı bitiyorum kışa dönüyorum yüzümü“Her şey bir anda anlamsız gelecek” diyor radyoda Sezen AksuSahi tükenecek miyiz seninle sevdiğim?Aşk denilen şeye ilk defa bu kadar araftayımBir ince çizgi ki üzerinde yürümek güçKendimi sakınıyorum bıçağın keskin

Ben senin için pencere önü çiçeğiyimEvin havalansın diye balkon kapısını açtığındaİsteğin temiz havanın içeri dolmasıydıBen değildimBen senin için kıyafetlerini astığın dış kapının mandalıyımSadece günün veya haftanın belirli günleriVe belirli miktarda bana ihtiyacın olanVe işin bittiğinde beni diğe

Çık aklımdan...Bir damla gözyaşıyla süzül dudaklarımaHeveslerini kursağımda bırakSevgimi kül tablasının sol ucunda söndürDoldursun dumanı ciğerlerimi,Külü bedenimi...Çık aklımdan...Gereksizce hüzne boğma hatıralarımıHesaba çekme an be an zayıf kahramanımıPeşinden sürükleme onca yarınlarıKoy bi uçurt

Bir kere kötüye gitti mi her şey?Ardı kesilmez bu sıkıntılarınİçimi dağlar şu dünya hayatıBen artık nefes almaya halsizimYüreğimin içinde taşıdığım hayatKâh beni yaralayacak kâh beni büyütecekBüyüdükçe attığım adımlar azalacakBen artık nefes almaya meçhulümYürü şimdi diken kaplı yolların içindenBakm

Her şeyi unutur mu insan?Bir yaprak düşüyor oysa sonbaharda ağaçtanSonra savruluyor esen her rüzgardaYeri yurdu belli değilKendini durduramıyorGüç, katıyor önüneOlmaz yerlere götürüyorYerini terk eden her şeyin sonu bu mu?Bir çiçek açıyor ilkbaharda ağaçtanSıcakla birlikte olgunlaşıyorMeyve oluyorBi

İçimde kocaman bir boşluk varNe yaparsam yapayım dolmuyorEksikliğin hissini kapatamıyorumZamanı geçiyor yaşamanınVe ben boşluğumla birlikte yaşamaya çalışıyorumSabah oluyor önceGeceyi bitirip güneşe dönüyorumGün geçmek bilmeyen bir huzursuzlukİçimi boğuyor güneşin sıcaklığıHer yer aydınlıkHer şey dü

Bir bölüm daha açılıyor ömür penceresinden. Her gün başka bir yaşama uyanıyor insan. Az önce sen uyandın mesela. Bir saat sonra bir başkası. Herkesin gündüzü bir olmuyor elbet. Kimisi gün ağarmadan yollarda buluyor kendini. Kimisi öğleni geçiriyor uykuyla. Kimisi çıkmıyor evinden hiç, kimisi evine g

Boynunda bir zarif kolye,Elleri pamuktan dokunmuş kumaş,Sarar yaralarımı geceleri,Örter tüm korkularımı yanımdayken,Geceler sen olmalısın diye böyle güzel,Gündüzün nazı sana kavuşmak için,Adımlarım bu yüzden bu kadar aceleci,Kalbimde notası hazır besteler,Kalemim yerinde duramaz olmuş,Kağıdın gözü m

Beni öldüreceksen şayetBu gece öldürYarına çıkarsam benBen olmaktan vazgeçerimSen olan yanım kangren oldu olacakBeklemek zindanıymış insanınBir kadını böylesi beklemekDöküldü şimdi gözyaşlarım avuçlarımaSöküldü tüm ciğerim yerindenKaçıp kurtarmalıyım kendimi bu cenderedenSen olan yanım kangren oldu

Ağır aksak bir kaç adımla,Koşarak geçtiğim bahçelerin yanından,Yine yıllar sonra koşmaya meyilli kalbim,Ve bedenim nefes nefese,Yine kendi etrafında dönen bir rüzgâr gülü,Edası bin cihana değer bir çalım,Yollar eskimiş,Evler ağaçtan,Örtme bir kaç haneden sonra,Yine tuğlalı binalar inşa edilmiş,Her ş

Ben şimdi o tozlu ve karanlık yollardan yine geçeceğim. Hep böyleydi benim hayatım dönüp dönüp başa sarmakla geçti yıllar. Yaşadığım şeyleri tekrar tekrar yaşamakla ömrümü bitirdim. Derseniz ki kaç yaşındasın? Derim ki ruhumu erken kaybettim hayattan biyolojik yaşım henüz genç. Öyleyse yaşamaya deva

Yollara sürgün ruhum,İsmim caddelere verilmiş ardımdan,Gitmişim bilmediğim memlekete,Kurak topraklar aramışım,Yağmurdan kaçmış gibi,Doluya yakalanmışım,Farkında değilim olup bitenin,Neresinde yaşıyorum bu hayatı?Bilmiyorum,Bir şeyler kopuk zihnimde,Bilmekte çok işe yaramıyor sanki,Ümitsizliği ev edi

Aklım uçmuş gitmiş şehrine,Selamlar getirmiş mor sümbüllerden.Dağ dağa kavuşmuş bir masalda,Nergisler açmış koynunda gecenin.Hangi mevsim acıdan demlenmiş,Hangi mevsim hüzne misafir?Ey aşk,Yollarında serili dikenler,Konakladığım odanda bir demet.Acıyı yola sermişsin,Huzuru koynunda gizleyerek.Tırman

Sessiz bir akşamın son demlerinde başladım sigaraya,Yanımda kimse yoktu,Yarınımda da,Her şey bir anda olup bitmiş gibiydi,Doğdum, yaşadım ve öldüm,Kolay mıydı bu kadar?Oysa yaşarken o anı, ne kadar da sızlamıştı kalbim;Ne kadar acı varsa hissetmiştim tenimde.Bir yağmur yağsa da söndürse şu içimdeki

Gidiyor şehrimin kuşları,Çiçekler soluyor artık,Evlerin çatılarında yalnızlık,Ağaç kovukları kurumuş,Sonbahar hissediliyor havada,Ve insanlar mutsuz,Durgun rüzgarın akıbeti belirsiz,Keşke bir şeyler için vakit kalsa,Ya bütün bir yol çıksa karşıma,Ya yarım kalmasa şu hikaye,Nasıl bir dengesiz kurgu,S

Gidiyorum buralardan bir gece vakti,Yarım kalmış türküler bırakıyorum ardımda,Tamamlanmamış şiirler,Susuz bırakılmış çiçekler,Ve bir yarım kalp bırakıyorum yastığının başucuna.Gidiyorum buralardan bir gece vakti,Tüm şehir uykuda yakalanıyor bu terk edilişe,Elimde bir bavul,Avucumda bir mendil,Dilimd

Dirhem dirhem acıyla yoğruluyorumKemiklerim derime saplanıyorKanım gövdemde geçtiği yeri yakıyorSoğuk bir terleme boşalıyor alnımdan şakağımaÜşüyorum...İnsan içi yanarken üşür mü demeyin!Üşür elbetteYanar alev alev amaKalbi üşür,Elleri üşür,Dinlenir bir söğüt dalının dibinde vücudumKarşıda çalılar k

Yağmurlu bir otobüs yolculuğuyduHava soğuktuEllerim buzKalbim kırıktıHayallerim boşYol uzadıkça uzuyorAyrılık yaklaştıkta yaklaşıyorduSen mi gidiyordun bendenBen mi kaçıyordum senden?Her şey bir anda anlamsızlaşıyorduOtobüsün camında yağmur taneleri gibiydikTutunmaya çalıştıkça birbirimizeDüşüyor, d

Ben bu zindandan çıkamadım demek kiBenimde yapacağım bu kadarmışİçimde ne kadar savaşırsam savaşayımBende bu kadarmışımOlmayacakmış istediklerimYarım kalacakmış bir yanımHani bir rüyayı tamamlamak için uyursun ya yenidenBen yeniden başlasam daBir adım ileriye gidemem geldiğim yerdenKalmaz artık dizi

Kelimeler diziliyor boğazıma bu sefer. En çok yaptığım şeyi yapamıyorum. Konuşmak istesem de susuyorum günlerce. Hiç kimseyle konuşmak istemeyip kendimi yiyorum içten içe. Böyle olmasaydı nasıl olurdu diye diye bir yol bulmaya çalışıyorum. Hani insanın bir yerden sonra yaşama isteği azalır, şalteri

Yeni bir savaşa başlıyorsunBir çok ölen ve yaralı var içindeDağınık tüm etraf ve düzensiz tüm düzenlerKaçışlar başlamış şehirdenVedalar ansızın olur hepGidenler gitmişSavaşmak isteyenler azYine de çoğu az, çoğu fazlaya bedeldirBilirsinSahi bir yalana inanmak gerek bazenBasit bir doğrudan daha elzemd

Sanki bir dağ yüklemişim sırtımaÖyle yorgunum bu aralarİçimde geçemediğim o kadar dere var kiOkyanuslara bakamıyorum bile artıkNe zaman açsam gözümü karamsar bir günNe zaman kapatma zamanı gelseTemennim açmamaktan yanaFazlaca boğuyor bu şehir beniBelki de dünya, sürgünüm böyleHiç mi iyi bir şey gelm

Bu gece yine o şiire düşeceğim TuhfeBu gece bir masanın altındaÜstündeki hayalleri düşüneceğim yineGörülmemiş bir sevgininHissedilmemiş aşk haliniKalem kalemMısra mısraDökeceğim avuçlarına TuhfeNe de olsa anlamazsın sen benim dilimdenHiç dinlemedin ki lisanımı, alfabemiYabancı gelir lügatına sözleri

Bahar gelmişti dallarına içimdeki bahçeninGül, gülleri açtırıyordu günden güneKaçamak gülüşler ve sohbetlerArdın sıra oluşan yakamozlarGecenin mihvan olarak masamızdaki yeriVe senin yavaş yavaş yanan mumuKıskandıran keskin ve etkileyici gülüşünNereden bakarsam bakayım aşığım sanaHer bir notasında se

Her yolun bir dönüşü olmuyor artık. Çocukken gidilen uzaklıklar gibi değil büyüdükçe alınan yollar, gidilen yerler, girilen odalar, aşılan dağlar… Hepsini geçerim dediğin çocuklukta hepsini geçemiyor, çoğunda nefesin kesiliyor büyüdükçe. Hani bir nefes dahi olsa geçersin gibi bir his değil kaldığın

Bozuldu kalbimin kilidiİçerde kalanlar içerdeDışarda olanlar dışarda kaldıHani derler ya girebildiğin gönül memleketindirGiremediğim her gönülde memleket aradımGirdiğim her gönlü kendimden saydımOlmadıOlduramadım bir türlü kendime bir evHep evsiz kaldım sevgi şehrindeHep öksüz kaldımNe sevenimin yan

Küllerinden doğan bir adamın hikayesini yazmak istiyorum bu sefer. Başrolde kendim gibi düşündüğüm bir sürü insan var bir de. Hani herkesin vardır küllerine kadar savrulduğu dağlar, kayalıklar, uçurumlar… işte tam da o dağlardan gökyüzüne uzanan bir hikayenin kahramanı olmak için başlıyor bu sefer k

Taşıdığım şu kalburun geçti kullanma zamanıEleğinden döküldü sevdiklerimSöküldü üzerimdeki mutluluk dilekleriGiydiğim yalnızca hüzünden bir kaftanAffet geçmişten getirdiğim güzel insanArtık seninle yürümek istemiyorumBu yol beni boğuyorSenin de ölmeni istemiyorumYaşamak için daha güzel anıların olab

Tam bitti derken başlıyor hayat bazenBurası son durak dediğindeEn başa sarıyor yaşamakDünya böyle bir şey belki deÖlmediğin her sondaYeni bir başlangıcın elinden tutuyorsunBeklediğin mutsuz sonaMutlu son olabilme ihtimaliyle karşılaşıyorsunNotalar çalıyor önce arka fonunda yaşadıklarınınSonra kelime