En dibindeyim bu kuyunun

Debelendikçe battığımı biliyorum artık

Hayat acımasız bir kurşun sıktı

Ve ben kaybettim tüm hayallerimi

Herkesin bir sığınağı var mı bilmiyorum 

Fakat benim içimde bir liman battı

Kim demiş limansız gemi olmaz diye

Bak işte batan limanda gemimi yüzdürüyorum

Oysa en sağlam düğümü duygularıma atmıştım

En doğru kararı bu limanda verdim sanmıştım

Yanılmışım üstadım

Kör kütük olunca insan

Gözünün önündeki çukuru da görmezmiş

Dağ gibi gelen fırtınayı da

Yine de adım adım boğazıma kadar batıyorum

En kötüsü de battığının farkında olmak

Ve farkında olduğuna bir şey yapamamak

İşte tüm mesele bundan ibaret

Desem de inanmayın bana siz

Çünkü bazı insanların kaderi budur

Limanları batar

Hayalleri ölür

Dibe vurur

Mısıra sultan olmak değildir aslında derdi

Bir gönlün içinde barınmaktır sessizce

Bazen kader karşı çıkar bu duruma

Bazen insanın ta kendisi

Korkaklar için her zaman bahane vardır

Ve sevmeyenler için gitmek çok kolaydır

İşte şimdi buradan

En dipten sesleniyorum sizlere

Dediğimi yapmayın ama yaptığımı yapın

Çünkü aşk değer bilende çok güzel 

Şanssız bir kulum vesselam

Ne değer bilene denk düştü yolum

Ne halden anlayana döndü pusulam

Benim derdim de dipte bir yerlerdeymiş meğer

Düştüm

Gördüm

Ve anladım…