Suyun gölgesinde serinler bulanık zihnim

Dilimde sabra bezeli cümleler kavrulur

Kendimi hapsetmişim,

Yaşanması mümkün olmayan 

Hayatların zindanına

İçli türküler yeşerir kulaklarımda

Kendime yetişmek çabasındayım

Ben kendi imdadıma...

Kulaklar tıkalı, yüreklere vurulmuş perçin 

Bulutlar ıslanır gözyaşlarımla 

Dertlere mukaddes yoldaş, sevince hiçim

İçimin dünyaya kapalı rengini almış gökyüzü

Bu mavi, çalıntı değil güzel gözlerinden 

Umudun mavisi ve ışığı yaşama sevincinin 

Değil ne güneşin ne saçlarının sarısı

Parlaklığını fersah fersah diplerinde 

Saklıyor göğsünün 

El değmemiş incinin...

Kır zincirlerini diye haykırırken yarınıma

Dünde prangalı kalmış yüklemlerim

Şimdi eyleme geçme vakti 

İlki öl(dür)mek

İkincisi yaşamak...