Lavinya Dergisi
GİTMEM GEREK…
Mehmet YILDIRIM
Ben zerre koymamışken ağzıma bu meretten, Neden bu kadar sarhoşum şehrinde, Aşkından mı? Yoksa vuslata kavuşmayan bakışlarından mı?
Gitmem gerek,
Sıralı veya devrik bir kaç cümleyle
Karanlığı idam edip,
Güneşi pusula yapıp,
Seni ve dahi aslında beni geride bırakarak...
Yorgunluğu ayaklarımda hissedip,
Kurguladığım bu hayat düzeninde
Kaldığım huzursuzluğun tam ortasına
Mıh gibi bir söz çakıp,
Usulca,
Ve hızlı adımlarla,
Kulaklarımı tıkayıp,
Nefesimi canımda,
Yokluğunu hatırımda toplayıp,
Mağlup ettiğim bir şiir mısrasında,
Ve sırrı bir dağ başına gömerek,
Gitmem gerek...
Gitmek,
Başlı başına devrimdir geceye yapılan
Ve ömrü ikiye bölmek,
Geçmişi ve geleceği ayırıp,
İki ayrı parçanın yapbozu demek,
Gitmek,
Bir şehrin kaderiyle birleşip,
Kendi kaderine gayret etmek,
Ve zorluğu oynatıp yerinden,
Okkalı bir sözle şiiri bitirmek demek,
Belki de bu yüzden gitmem gerek...