Bütün zamanlar böyleydi Senin ağzında çöl vardı Ellerin kurak bir mevsim Başında leylek çığlıkları, bulutlar Günler hiç uzamazdı, zeytin bile evcilleşmemişti Deli bir çukurdu gözlerin İçinden çıkılası değildi. Saçların çiçeklenmişti gövdemde Yollardan ayrılan boşluğa bakardın Sözlerim yetişemezdi atların yelelerine Zaman bir dereden bir tarlaya akardı Yıldızlarda bir uzak bulurdun kendine Sesinle uzaklaşan akşamlarda Bahara açardı ellerin çiçeklerini Sözü hangi iğneden geçirirsen geçir Her yükten daha ağır gelirdi insana. Bir türlü yetişemiyorum tenindeki çizgilere Sesin hoyrat bir kırmızı şimdi Ses uçlarından öpüyorum seni Başka bir sonsuzluk ağzımda gülüşün Herkes duasını tanrısına uzattı Kimse dokunamıyor geçmişine. Güzeller dolduramıyor Seni serdiğim boşluğumu Eksik olmuyor mevsim masalları Ben senle tamamlıyorum yarınları Kapılar sonsuza kadar açık Gidemiyorum.