Düşlerin eşiğinde ağır bedenim 

Bir adım beri senden, bin adım öte 

Ve kesilince yerden ayaklarım 

Mihrabına durunca sonsuzluğun

Bu bitmez uykusuzluğun deminde

Düş içinde düştüğüm yerse hayat, 

Bir çemberin içindeysek sanki

Sen ordaysan, görüyorsam,

dolanıp duruyorsam pervane eteklerinde...

kor olurum, har olurum

düşersem gözlerinden

kör olurum...

 

Uykusuzluğun yorgun koynunda 

İki büklüm olurum,

Sular dökülür gökyüzünden siyah yüzüme,

Arıtır beni yaşamın kirlerinden

Belki kapında avare olurum,

Çavlan gibi yüzüne dökülen saçlarında 

bir beyaz tel olurum, 

şakaklarından damlayan bir damla ter olurum,

Sökülürüm yüzüne sürdüğün mendilin ilmeğinden,

Kaybolurum, sır olurum, 

düşersem gözlerinden

kör olurum...

 

Zaman aksar akrebin yelkovanı soktuğu sıralarda

Çarmıha gerilir düşlerim, belki bir sabah çıkagelirim

Yoluna koyarım,  yolda kalmış ne varsa,

Yol olurum, iz olurum, 

sana söylenmemiş söz olurum...

yırtılır düşlerim, firar ederim bakışlarından

 

Yok olurum, az olurum,

 

Düşersem gözlerinden

Kör olurum...

 

Sular da demlenir, sözler de demlenir

İçte gizli sırlar da demlenir 

Sırdaşın boyasında bir güzel temizlenir,

Ve ertelenmiş düşler de demlenir

Ürkek bir ceylan gibi gizlenir hayatın kuytusunda

Ve şiir, şiir de demlenir 

hayatın dik yokuşlarında

gecenin baykuş bakışlarında...

Aşk olurum, düş olurum

Sana yazılmamış bir şiir olurum.

Düşersem gözlerinden

Kör olurum...