Lavinya Dergisi

BANA HER ŞEY SENİ SİMGELİYOR
Mehmet YILDIRIM

Ben zerre koymamışken ağzıma bu meretten, Neden bu kadar sarhoşum şehrinde, Aşkından mı? Yoksa vuslata kavuşmayan bakışlarından mı?

Bana her şey seni simgeliyor.

Kuru yaprağın parlayan yanı sensin,

Güneşe naz yapıp

Akşam açan çiçek,

Yüreğimde kor, dışımda ayazımsın.

Bana her şey seni simgeliyor.

Aldığım nefesin iki hecesi sende,

Balkonda bulutlar toplanıyor.

İçimi hapsediyor gökyüzüne,

Gökyüzünde gözlerin;

Ve gözlerin en güzel hayallerin başlangıcı.

Bana her şey seni simgeliyor.

Akrebin yelkovanla savaşı,

Karanlığın aydınlığa kavuşması,

Kalbin sana uyanıp sana uyuması,

Bana her şey seni simgeliyor.

Bir gece vakti,

Veyahut ikindinin serin sıcaklığı,

Rüzgarın teninde buluştuğu o korkunç kıskançlık tepkisi,

Bir yıldızın pencereme göz kırpması,

Bana her şey seni simgeliyor.

Tepkisiz bir masanın üstünde ismin,

İsmin, tüm beynimi harekete geçirir.

Sözleri yerinden söküp,

Resmine işletir...

İsmin beni bende yaşayıp

Beni benden iyi bilir...