Lavinya Dergisi
BANA HER ŞEY SENİ SİMGELİYORBen zerre koymamışken ağzıma bu meretten, Neden bu kadar sarhoşum şehrinde, Aşkından mı? Yoksa vuslata kavuşmayan bakışlarından mı?
Bana her şey seni simgeliyor.
Kuru yaprağın parlayan
yanı sensin,
Güneşe naz yapıp
Akşam açan çiçek,
Yüreğimde kor, dışımda
ayazımsın.
Bana her şey seni
simgeliyor.
Aldığım nefesin iki
hecesi sende,
Balkonda bulutlar
toplanıyor.
İçimi hapsediyor
gökyüzüne,
Gökyüzünde gözlerin;
Ve gözlerin en güzel
hayallerin başlangıcı.
Bana her şey seni
simgeliyor.
Akrebin yelkovanla
savaşı,
Karanlığın aydınlığa
kavuşması,
Kalbin sana uyanıp sana
uyuması,
Bana her şey seni
simgeliyor.
Bir gece vakti,
Veyahut ikindinin serin
sıcaklığı,
Rüzgarın teninde
buluştuğu o korkunç kıskançlık tepkisi,
Bir yıldızın pencereme
göz kırpması,
Bana her şey seni
simgeliyor.
Tepkisiz bir masanın
üstünde ismin,
İsmin, tüm beynimi
harekete geçirir.
Sözleri yerinden söküp,
Resmine işletir...
İsmin beni bende yaşayıp
Beni benden iyi bilir...