Yüreğimde işgal edilmiş bir ülke durur. Bakışlarında tutsak kelimeler, Bahtında alev alev yangınlar, Mühürlenmiş dudaklarım suskun bir bahara. Çocuk gülüşlerle yazlara hevesli. Uzun yolları beklemekten usanmayan Mevsimlerin gözyaşları ellerinde gizli. Kurtarılmayı bekleyen işgal edilmiş bir ülkeydi düşüm, Sözcüklerin çığlığına sığınmış derin hüzne armağan. Kurtarılır bir yalnızlık hüznü, Akan nehirler gibi damarlarımdan. Yeşiller gülümser uzak dağların ardında, Ve bir kahraman adı suskunluğumda dolaşır, Korkusuz eldivenleriyle yangınlara aldırmadan. İşgal edilmiş bir ülkenin düşlerini kurtarır bir gün bir kayık, Deltasından denizine dökülmekten ömrün. Kurtarır uçurumun kenarından sarkan ülkeyi, Çocuksu ellerinden tutarak… Kurtarırım ben de solmakta olan çiçeği, Uzun yolları bekleyen hasret gözyaşlarıyla sulayarak… Zor kazanılmış her zaferden arda kalan, Mühürlemiş dudakların suskunluğunu bozan, Kurşun geçirmez, acı geçirmez bir kalkan. Küllerinden doğmaya umutlu ülkemde Kurtardıkları sadece ömrün geri kalanı. Aydınlık günlere özenli, İşgal edilmiş bir ülke durur gözlerimde. Yağmurlara özlemli…