Her şey bir bir tükeniyor baksana Zaman önünde duramadığın bir sel gibi akıp gidiyor. Saatler, günler, aylar ve yıllar Meçhullere meftun insanlar, Karambole yaşanmış hayatlar, Önüne katmış herkesi götürüyor bu sel Kimi kahve bardağında yazılı olan ismiyle övünç duyuyor Kimisi bilmem kaç kişiyi cebinden çıkardığıyla Yüzlerde tebessüm olma fikri çıkmış zihinlerden Gönlüne yakışanı değil de Aynı fotoğraf karesinde güzel olanı arıyor herkes. Kıymet, sadece bir kadın ismi olarak kullanılıyor. Önünde duramadığımız bu sel bedenlerden ziyade, Yürekleri toplayıp götürüyor, Gönülleri yüklenip alıp gidiyor. Değersizleşen ve anlamını yitiren yürekler geziyor sokaklarda, İçi boş, kupkuru topraklara benziyor, Bakışlardaki solukluk yüreğinin solduğundan geliyor. Ölü bir kalbin gözleri nasıl bakar ki Her şeyi kaybediyoruz zamanla Çağın hızına yetişelim derken Kalbimizi unutup teğet geçiyoruz Unutulan bir kalp taşıyorsan eğer Bu sele sende kapılmışsın demektir.