Lavinya Dergisi

KALBİN DİRENİŞ ŞARKISI
Gülşah DEMİRCİ

“Susup içime döktüğüm cümlelere boğazımdan geçiş yok Parmak uçlarımla konuşuyorum, duyuyor musun?”

Çarkları tersine dönüyor kimi zaman dünyanın Birileri hep yontuyor kendine En büyük dilimine göz dikiyor pastanın Biraz duygu sömürüsü… Biraz ömür törpüsü… Sonu baştan belliyse masalın Yıkılıyor ümit köprüsü Hain bir kurt çıkıyor illa ki, gerisi koyun sürüsü… Kalbin direniş şarkısıdır bu… Minik bir tırtılın kelebek olma hikâyesidir belki de… Kanatların var, artık uç özgürlüğe… Zulmeden zalimin gölgesi karartamaz çehreni Kalbinde daimi bir Güneş parlıyorsa eğer Kara bulutlar sarsa da etrafını, aldırma sen Umut sızar illa ki dört odacığın birinin penceresinden İnancın ipi sağlamdır… Yeter ki kopmayacağına güven! Yok olur korkular, silinir geçmişin izi Sıcacık gülümseyişini yüzünde ağırlarsan eğer Yumrular oturursa boğazına, at onları içinden Gün gelir, devran döner Zihnin susar, kalbin dillenir… Cesaret şaha kalkar, Dörtnala koştuğu özünden istediğidir İşte o zaman, zafer senindir! Kalbin direniş şarkısıdır bu… Minik bir tırtılın kelebek olma hikâyesidir belki de… Her atımında sesleniyor sana, dinle: ‘Deli kızım uyan Güneş topla benim için… Kurşuni renkleri her tarafta bu ikili deliliğin İhtimaller denizinde boğulma sen Hem sevda kuşun kanadında… Belki üstümüzden geçer yeniden… Sevmekten usanmam ben!’