Lavinya Dergisi

HAYDİ TUT ELLERİMDEN
Mehmet BOYACI

Kimseye sorma kimse bilmez bende ki seni, Yalnız sen okursun gözlerim de kendini..

En korkulu rüyalarımın uyanışında Kan ter içinde uyanışlarımın sabahında Maziyi güzel bir ah çekişiyle anışımda Yanımda sen ol ve tut ellerimden Çaldığım her kapının arkasında Yürüdüğüm yolların başında, ortasında, sonunda Ve hiç gitmediğim diyarlardan selam gönderen sen ol ve tut ellerimden Nazın geçsin, sözün dinlensin Manasını bulamamış kalbim sende demlensin Ruhumun sokaklarında ayak seslerin inlesin Koş bana sarıl ve tut ellerimden Kimse bilmesin bendeki seni Konuşmadan anla, yüreğimi hisset Eller ne der diye sakın dert etme Mevla ne der de ve tut ellerimden Çekip gidenlere sakın özenme Bensiz sevdalara bezenme En sert ayazlarda gelsen de Kal benimle ve tut ellerimden Kim bilir belki bahar gelir sen gelince Çiçekler açar en ufak bir gülüşünle Soğukta kalmış ellerimiz üşüse de Yan benimle ve tut ellerimden