Susamış ve boş – kristal – cam bir bardağım 

İnce kesiklerindeki muhteşem ışıltı  

İyileşen yaraların ardındaki zafer 

Yaşamın soğuk suları doluyor sonra  

Buğulanıyor azabın kesik camları 

İçimde mevsimsiz üşümenin sızısında 

Bir nehrin serin sularına kapılıyor tenim 

Suyu dolduran, beni dolduran, beni taşırandan 

Susamış ve boş – kristal – cam bir bardağım 

Düşsem paramparça oluyorum işte  

Telafisiz mücadelede yerle bir oluyor düşler 

Kim dokunsa parçalarıma kanatıyorum sonra 

Batıyor, acıtıyor geçmiş her zamanın öfkesiyle 

(Hep yeniye duyulan özlem bundan) 

Sakin ellerime suskun dilime rağmen 

Ruhum kinli bakışlarım keskin 

Yere düşüren, beni kıran, beni parçalayandan