Yorgun bir keman kucağımda Huzursuz ve uykusuz Daha da çok ağlıyor Titrek ellerim yüzünü sevdikçe Avutamıyorum, avunamadığım gibi İnançsız şefkat teselli etmiyor Bağrımızda hep bir veda seremonisi Biliyorum, kayıp gidecek ellerimden Biliyorum, kuşlar göç edecek tellerinden Bu bir veda! Bu bir veda! Ah, ne yapsam da hatırlıyorum Kederli bir havada Neşe dağıtan bir gökkuşağı gibi Bir dilek hakkı düşüyor önüme sonra Benim takatim yok, sen al Bu bir veda! Sen hoşça kal!