Lavinya Dergisi

YENİDEN
Mehmet YILDIRIM

Ben zerre koymamışken ağzıma bu meretten, Neden bu kadar sarhoşum şehrinde, Aşkından mı? Yoksa vuslata kavuşmayan bakışlarından mı?

Bu gece acıyı boğuyorum ellerimde,

Bir aşkın ecelini getiriyorum,

Yırtık sayfalarla dolu geçmişin tozlu rafları,

Hepsini toplamaya gücüm yok artık,

Bırak sende,

Dağınık kalsın öylece yerinde,

Olacak olanı oldurmaya çalışalım,

Olmuşlara zaten çare yok hayatımızda,

Sen ayrı bir dağa savruldun benden sonra,

Ben apayrı bir denizin ortasına,

Oysa sen deniz kızıydın bu hikayede,

Ben buz dağının şairi,

İkimizi de yerinden etti bu aşk,

Şimdi bambaşka mekanların neşesiyiz ikimizde,

Sen ayazını yediğin karlar ülkesini bırakamazsın,

Ben ılık esen rüzgarın denizle kavuştuğu o güzel anı,

Olduğumuz yerlerde mutlu muyuz?

Bilmediğim sorular soruyorum kendime,

Bu gece kararsızım biraz da,

Beni biraz rahat bırakmalı aklım,

Kalbimle uğraşmaya yetemiyorum bile,

Aklımın soruları beni mahvediyor yeniden,

Bozuk bir plak gibi sarıyorum başa,

Bu sorular beni çıkmaza sürüklüyor,

İçimde bir sıkıntı ümit,

Bu kez olacakları düşünüp,

Olacakları çağırıyorum evrenden,

Tut ellerimden geleceğim,

Sen benim kurtarıcım,

Benim tek çaremsin bu tozlu raf köşelerinde,

Yine bir sigara yakıp kaldırıyorum kendimi,

Kağıtla, kalemle,

Ben bende değilim uzun zamandır,

Sen beni unut eski anılarım,

Ben senden nasılsa vazgeçerim,

Bir şehri yeniden yıkar,

Yeniden inşa ederim…