Lavinya Dergisi
YENİDENBen zerre koymamışken ağzıma bu meretten, Neden bu kadar sarhoşum şehrinde, Aşkından mı? Yoksa vuslata kavuşmayan bakışlarından mı?
Bu gece acıyı boğuyorum
ellerimde,
Bir
aşkın ecelini getiriyorum,
Yırtık
sayfalarla dolu geçmişin tozlu rafları,
Hepsini
toplamaya gücüm yok artık,
Bırak
sende,
Dağınık
kalsın öylece yerinde,
Olacak
olanı oldurmaya çalışalım,
Olmuşlara
zaten çare yok hayatımızda,
Sen
ayrı bir dağa savruldun benden sonra,
Ben
apayrı bir denizin ortasına,
Oysa
sen deniz kızıydın bu hikayede,
Ben
buz dağının şairi,
İkimizi
de yerinden etti bu aşk,
Şimdi
bambaşka mekanların neşesiyiz ikimizde,
Sen
ayazını yediğin karlar ülkesini bırakamazsın,
Ben
ılık esen rüzgarın denizle kavuştuğu o güzel anı,
Olduğumuz
yerlerde mutlu muyuz?
Bilmediğim
sorular soruyorum kendime,
Bu
gece kararsızım biraz da,
Beni
biraz rahat bırakmalı aklım,
Kalbimle
uğraşmaya yetemiyorum bile,
Aklımın
soruları beni mahvediyor yeniden,
Bozuk
bir plak gibi sarıyorum başa,
Bu
sorular beni çıkmaza sürüklüyor,
İçimde
bir sıkıntı ümit,
Bu
kez olacakları düşünüp,
Olacakları
çağırıyorum evrenden,
Tut
ellerimden geleceğim,
Sen
benim kurtarıcım,
Benim
tek çaremsin bu tozlu raf köşelerinde,
Yine
bir sigara yakıp kaldırıyorum kendimi,
Kağıtla,
kalemle,
Ben
bende değilim uzun zamandır,
Sen
beni unut eski anılarım,
Ben
senden nasılsa vazgeçerim,
Bir
şehri yeniden yıkar,
Yeniden
inşa ederim…