Lavinya Dergisi

GÖNÜL ŞİİRİ
Mehmet BOYACI

Kimseye sorma kimse bilmez bende ki seni, Yalnız sen okursun gözlerim de kendini..

Yaklaşıyor mu sevdanın ayak sesleri

Bürünüyor mu gönül şehrin hasrete

Kimsenin bilmediğini biliyor mu kalbin

Düşünce denizinde boğuluyor musun

Göz torbalarına sahip çıkabiliyor musun

Aklınla kalbin arasında gidip geliyor musun

Çoktan esir almış seni aşk, haberin var mı?

 

Öyle güzel öyle ansızın gelen mutluluklara ihtiyacımız olduğu anda gelir gözüne kulağına değil de gönlüne hitap edenler. Sen dibe vurmuşken o da bitmiştir ama ikiniz birbirinizde dirilirsiniz. Sıfırla sıfırın toplamı ancak aşkta bir  yapar. Aşkta matematik yoktur o yüzden. Sen çarpıldım sanırsın ama aslında toplanmışsındır. Tıpkı eksildim sanırken daha fazla yer edinişin gibi.

 

Gelişinle her şey değişsin isterim. Saksıda ki kurumuş çiçekler bile gülsün isterim. Sözlerin şifa dağıtsın görenlere, görmeyenlere. Senin adın yüzlerde tebessüm olsun isterim. Gelişin ömrüme bahar esintisi katacak. Yoksa ha kurudu bu gönlüm ha kuruyacak.