Lavinya Dergisi

ÖLDÜRMEDEN YAVAŞ YAVAŞ
Alev YALÇIN DELİTUNA

Ne güzel şey yalnız olmadığını bilmek, Dengesini yitiren evrenle bir olup gönlünü eylemek…

Ben bütün sokaklar sana çıkacakmış gibi, Öyle serseri serseri yürürken, Sen gördüğün her köşede dinlendir bakalım bedenini. Arındıramayacağın ruhunla battıkça bat çamurlara, Eline yüzüne karalar çal, Kim ne yapacak senin zifte bulanmış halini? Peşkeş çek o süslü kelimelerini, Yeni masumlar hedefle kendine, Günlerini gün et bakalım, Hangimiz daha kârlı çıkacak? Sen salına salına uyan körpe sabahlara, Her kalkışında da bendeki tazeliğini öldür, Kocaman alkışlar benden sana, İçimdeki ışığını bir güzel söndür. Vazgeçmeye başladım bile, Her gün daha az düşünüyorum seni, Bir öncekine nazaran daha eksik, Artık yeter,der gibi Sevmekten gider gibi, Öldürmeden yavaş yavaş yok eder gibi…