Bilmem, bu kaçıncı ömrümdü

Vuslata ermek için yaşamak zorunda kaldığım…

Zamanın önünde, tüm o takvimler yalan söylüyor olmalı

Bir çöl düşünün içinde, milat seni gördüğüm gündü

Kaç yıl, kaç ay, kaç gün geçtiyse de hep yeniden başladığım…

Güzelliğini gördükçe hakikat saklamıyor artık kendini

Sırların ardında indiriyor peçesini

Ah, güzelliğini hatırladıkça dikiyorum gözlerimi semaya

Ve biraz daha yakınlaşıyorum, işte o an Tanrı’ya

Beyaz bir kâğıdın üzerinde secde ettiğim, parmak ucunda…

Gece, omzundan sıyrılan bir gecelik…

Gün, gözlerinden doğuyor kirpik kirpik…

Yağmurlar yağdıran bakışlarının arasında

Tüm renkleriyle bir gökkuşağı gülümsüyor

Tam dokunacakken, kum kum dağılıyor sonra

Sana dair ne varsa…

Seni anlatmaya kalksa

Bir dünya yuvarlanıp dönüyor dilimde,

Seni yazmaya yeltense

Bir cihan yitip gidiyor titrek ellerimde,

Bu uçsuz bucaksız çöllerde dönüp dolaşıp

Ben sana susuyorum…