Lavinya Dergisi

HARABE RUH
Arşiv

Eski Yazar Yazıları

Bedenim bir ölüden farksızdı
Ne yazı yaz
Ne kışı kıştı
Biri dokunsa gözlerim ağlayacaktı
Birine dokunsa ellerim, bin ah işitecekti
Uykularımın yerini kabuslar almıştı
Bölük pörçüktü gözlerimin kapanması
Bana simsiyahtı sabahların aydınlığı
Bir serçe kuşuna takılıp gitti aklım
Saçlarımı kanatlarına doladım
Uçtum
Senin bahçene vardım
Yuvam bildim orayı
Harabe bir ruhtu benimki
Sen tut istedim ellerimi
Ama bahçende her yer ölüm çiçeği
Birine meyletsen
Bir daha kanatlanıp uçamam ben
Hiç görmesen bile hep seninleydim
Sanki ellerimdeydi kalbin
Geceler boyu bahçende bekledim
Ama ansızın
En karanlık gecede bir yıldız kaydı
Gecenin siyahına rağmen
Tüm tutulan dilekler banaydı
Minarelerin kandilleri, sokakların lambaları
O gecede yanmaya başladı
Fakat dilimde bir soru
Bu harabe ruh için bile
Küçücük bir umut var mıydı?