Ben seni özlemek istemiyorum aslında,

Yoruyor be canım derin hasretin,

Belki özlemeyi hiç sevmiyorum,

Hele imkansız aşka falan hiç gelemiyorum.

Bunun uykusuzluğu var,

Şarkısı, şiiri, gecesi, acısı var; var da var.

Peki bunlara ne gerek var?

Ben aşka karşıyım zaten,

Ne zaman aşık olsam,

Kafam yerinden gidiyor,

Mantığım devre dışı kalıyor,

Kalbim pıt pıt durmadan atıyor,

O atışlar karşıdan fark ediliyor,

Hem de nasıl atmak o öyle…

Gereksiz bir yürek yorgunluğu,

Bunlar hep kalbe zarar,

Büsbütün ömür törpüsü,

Bir haller oluyor bana,

Dursam duramıyorum,

Koşsam koşamıyorum,

Acayip acayip hareketler,

Yok yere gülmeler,

Kahkahalar, şebeklikler…

Yok ben almayım seni,

Yol veriyim daha en başındayken,

Unuturum daha yerleşmemişken,

Yasaklısın ya bana,

Bu bile yeter aslında,

Adını aşk koymaya.

Yasak imkansıza eşdeğerdir,

Aşk imkansızla beslenendir,

Bende bu kafa olduktan sonra,

Daha adına çok şiir yazılır,

Daha aşkına çok şarkı yapılır,

Olmazlara çok bel bağlanır.

İmkansız aşktan kaçanlara ithafen…