Dermansız kaldım gözlerini göğümden çekince Işığım söndü, zifiri karanlık oldu her saniyem Sen ki yörüngemdeki tek ışıktın Aydınlık olduğum yerdi senin gözlerin Seninle doğuyor gün, güneş Karanlıklar seninle son buluyor Sensiz açmıyor güller solup kalıyor Gidişinin ziyanı hesap edilmiyor Yerim yurdum sensizlik oldu Ciğerlerime yürek sancısı doldu Ufak da olsa bir ihtimal vardı Onu da rüzgar alıp götürdü Kurudu gözlerimin çağlayan pınarı Yakıp gittin bağı bostanı Her fırtınaya göğüs gerdim amma Elveda'nın yeli yıktı bu asırlık çınarı Tanıyamaz oldum kendimi sen gidince Gülerdi gözlerimin içi sen gülünce Her hatıranı gizledim sakladım yüreğime Gömülecek gözyaşlarımın düştüğü yere