Lavinya Dergisi

KAYIP ÇOCUK
Mehmet KEKEÇ

Tutsak kaldı dudaklarının arasında, Yüreğinin esaretinden kurtulamayan Seni Seviyorumlar.

Göğe yatılı misafirdi gözlerim
her kar yağdığında
evin çatısında donan
buz barajında sivrilirdi zaman,
ben; avuçlarıma sığan kar kadar
mutlu ve zengindim çocuk yaşımda... 


Saklambaç oynarken duvar kenarına sinip
unutmuşum saklanmayı
görünce mor çiçekli cezayir menekşesini.
Gözüme bulaşan tat,
hâlâ düşündükçe ıslanır damağımda... 


Bir zamanlar bitmek bilmeyen yol
bir kaç adımla son bulur artık.
Kuru ekmeğin tadı ballı kaymaklı olurdu
oyuna bulaşınca.
Mekanlar küçülür, eksilir mana iri bedenimde
insan hasret çocukluğundaki kuru ekmeğe... 


Ne korku, ne hayal, ne bilmece
gözlerim kör şimdi cezayir menekşesine
göğsümün göğüne düşen soğuk
ellerimin sıcaklığında eriyen kar
içimde kaybolan çocuk.
zaman her şeyi siliyor sinsice...