Sessizliktir maskesi, söylenmek istenip de boğaza dizilen sözcüklerin Geçit bulamamış onca söz, bir süre sonra dayanamayıp içe batar Hem değil midir insanın kursağı, yarım kalan hevesler mezarlığı? Bunu ancak dili prangalı bir ruh anlar Zihindir maskesi, sevmeye koşmak isteyen bir kalbin Karanlığa saplanan düşünceler gölgeler de yolunu bulamamaktan korkar Hem olamaz mı inip kalkan bir göğüs kafesi, bir diğerinin nefes alma sebebi? Bunu ancak sevgiye çapalı bir yürek anlar Yüze geçirilen bir maske, saklayabilir ardında açan bir gülümseyişi Dudakların arasında duran tebessüm, titreyip inceden solar Hem birer kapıdır gözler, eşiğinden içeri açılmaz mı gerçekler? Bunu ancak yüreğiyle bakan anlar Ne kadar saklanmaya çalışılsa da hakikattir bu, hikmetinden sual olunmaz Ruh bağı sağlamdır, ilahi bir el değmedikçe kopmaz! Duy kendini bir yürek atımında ve unuttuğun yerden hatırla: Aşkın sureti tanıdıktır, ruha maske takılmaz!