Lavinya Dergisi
UNUTULMAK ÖLÜMLERİN ANASI
Mehmet KEKEÇ
Tutsak kaldı dudaklarının arasında, Yüreğinin esaretinden kurtulamayan Seni Seviyorumlar.
Düşlerimi dişlerinle parçalarken
Islandı gök kubbe gözyaşlarımla
gün girerken gecenin soğuk koynuna
sanma ki yük değil sensizlik
aklımın dizlerine.
Kırık aynalarımı tamir ederken
kanadı ellerin, inkâr edemem.
Sen güzel gör diyeymiş kendini bende,
meğer tüm çabaların.
Tanışınca benim boy aynamda kendinle
kırdın, yıktın, parçaladın
-ben de dahil-ne varsa avuçlarında kanadım...
Teslim oldum çoktan cilvesine kaderin
yaşarım dedim sensizliği de sensiz
gördüğün kadar sığ değilim
inme derinlerime inemezsin artık
biraz zır deliyim
senin değilim...
Kaç gün sürerdi bir aşkın yası ?
Her yeni güne merhaba demek
Ne kadar zormuş böyle
Yabancı şimdi her varlık, varlığıma.
Hatıraları yırtıp atmaktı ayrılığın ilk yasası
En büyük ölüm unutulmaktı.
Unutulmak ölümlerin anası...