Bir kapı aralanır düşünce bulutlarının arasında

Ardında bir yol uzanır zihnin kuytularına

Ve buyur eder seni…

‘Hayaller bekletilmeye gelmez!

Gir içeri!’

 

Bir kere adım attı mı geçer

Kapının tokmağına uzanan parmakların tedirginliği

 

Zihnin kuytularında uzanan yeşil bahçede

Her suyun üzerinde bir gümüşservi

Zamana meydan okuyan ulu bir çınarın kucağı

Yüz asrın gölgesindeki serüven

Kovuğunda ne hikâyeler barındırır

Bir bilsen…

 

Her insan ayrı bir hikâyedir

O yüzden herkesin hayal dünyası kendinedir

 

Tık tık!

Kendinden içeriye buyur ettiğin

Yine kendindir!

 

Durma, gir içeri!