Uzun zamandır yazmıyorum. Yazmıyorum değil yazamıyorum. Kalemi elime alıyorum ve uzun uzun düşünüyorum sadece. Bir bakmışsın bir saat, bir bakmışsın iki. Önümdeki sayfa boş, yüreğim ise uçurum. Yazacak çok şey var lakin olmuyor. Burayı boş bırakmak da istemiyorum. Kelimelerimiz, Yüreğimizden mürekkep olup akıyor. Bir gurur uğruna biten düşlerimiz, Umutlarımız, hayallerimiz. Kirpiklerimiz boğuluyor gözyaşlarında. Yolu bulamıyoruz sanki. Kara kara bulutlar dönüp dönüp duruyor adeta. Umudunu yitiren insanlar çoğalıyor. Olduğu gibi yaşanan olguları, Anlatmaya cesareti yok kimsenin. Çok gururlu insanlar, İnsan gibi konuşamaz, Bir nokta da buluşamazlar. Sizin gururunuz, Benim sadece yazı başlığım olur...