Şehrin kirli duvarlarından akarken

Usul usul inen akşam

Sokağın koynunda yatan bir kedidir

Kimi zaman insan

Maskelenmiş suretlerin gölgeleri düştükçe üzerine

Daha da ıssızlaşır

Ve uğultusu çalınır kulağına

Oradan oraya atılan ritimsiz adımların

Yorgun kaldırımlarda…

Nasıl sıkışırsa göğüs kafesinde çırpınan kalp kuşu

Riya da öyle sızar mazgallardan

Yeryüzünün kalbine doğru…

İğdiş edilmiş yıldızlardan hayır gelmez

Karanlık sere serpe uzanır

Titrek sokak lambasının altında

Sanki daha bir parlar insanın içindeki boşluk

Böyle kurşuni zamanlarda…

Kasvetli bir yanılsamadır

Küçük bir su birikintisinde gördüğün yansıma

Dingin ama soğuk…

Yaşam ölüm kokar

Ve hatırlatır bunu

Ensene çarpan boğuk rüzgar