Eylül’ün naifliği dökülüyor üzerimize

Döküldükçe serinliyor

Yaz akşamları güze dönüyor  

Sıcağı sıcağına başlamış yaz aşkları bitiyor

Eskiye dönülüyor, eskimiyor

Yaprak da ağaçtan sıkılıyor haliyle

Toprağa dönüyor

Rüzgar hakimiyetini kurmaya başlıyor yavaştan

Yaprakları birbirine düşürüyor

Yazlıkçılar terk ediyor ardından parmak arası terlikleri

Ha koptu ha kopacak

Ama belli bu yazı hakkıyla çıkaracak

Mavi beyaz masalar brandaların altına çekiliyor bile

Kahverengiye yer veriyor

Deniz kabukları son kez toplanıyor

Kış çiçeklerinin saksılarına süs olmak üzere

Denizden meltem esiyor

Tuzlu ve nemli

Son kez yakılıyor sahilde ateş

Gitarın tellerine dokunuyor yanık bir ten

Bu sefer hep bir ağızdan söyleniyor “Akdeniz akşamları”

Yaz fasulyeleri dolaba, güz fasulyeleri sofralara giriyor

Yeşil sarıya dönüyor, sarı kızıla

Gün kısalıyor

Geceye kalıyor insan

Geceye kalan hasrete kalıyor yine

Umutlu, güneşli günler hüzne çalıyor

Hüzün şiire

Mevsim dönüyor kısacası

Hazır mevsim bile dönmüşken

Çekinme sen de dön

Güz gibi hoş gel.