Sevmezsin beni anladım Bir sonbahar havası gibiyim Öyle kırgın öyle yorgun Biraz da dargınlık var içimde Saçlarım sakallarım biçimsiz biçimde Defalarca dikilmiş bir yama gibiyim Bilmiyorum neredesin Bilmiyorum neyimsin Bitmek bilmeyen derdim misin? Zaten devâm hiç olmadın Gönül bahçemde en susuz kalan sendin En çok aydınlığa hasret kalan Bir türlü solmadın yabandın, yalandın Sevgi kelimesi ilk kez seninle Somut hâl aldı benliğimde İlk kez seninle uzaklaşıp, soyutlaştı Yokluğun, gidişin hâlâ gözlerimde Bir kez olsun dinlemedin beni Gerçi hiç susmazdın Bundandı benim suskunluğum Şarkılar söylerdin susmazdın işte Ve seni böyle unutmak yerine Sessizliğin içinde yalnızlıkla beraber Usul usul ağlamak yerine Bir kutu dolusu daha şiir biriktirmek Dopdolu bir bulut gibi Ağlamak isterdim bir vakit Yüreğini yağmur damlaları gibi Ferahlatmak isterdim Ama sen bilmezdin, bilemezdin Yağmurlarda yürürken Sana nasıl tutuştuğumu