Lavinya Dergisi 4. Sayısı

Bir kürede yaşayan düşüncelere sahip oyuncaklarız aslında. Gidebileceğimiz bir yer geçirebileceğimiz uzun vakitlere sahip değiliz. Anlamaya ve inanmaya ihtiyacımız var. İnsan yaşarken varlığından bir haber olduğu  dünyanın ölürken mahkûmu olmak istiyor.


Bizi değerli yapan şey bilincimiz. Y

Platon’un Devlet’inde anlatılan Er Mitosu’ndan bahsetmek istiyorum bugün sizlere. Adı üstünde bir mitos; yani bakıldığında günün sonunda destansı bir öykü sunumu. Lakin öğretileri ve öngörüsüyle hiç de yabana atılmayacak bir gerçekler havuzunun çarpıcı yansıması. Er mitosu yalnızca ölüm ötesine dair

Son bir dans edip ayrılıyorum senden
bir koku hafızasında bırakıyorum seni
bir kokunun titrek köprülerinde
karşılaşmıştık yine bir gece
bir sıfata bürünür müydü
senin içinde olduğun her kare






Bir kokunun artistik dansını izledim bu gece
bedenim ve aklımın ücra köşelerinde
farklı vücutlard

İnsanın en temel arzularından biri, eşitlik ve adaletin hüküm sürdüğü bir dünya arzusudur. Bu dünya, radikal bir dönüşüm gerektirir; çünkü adaletin ve eşitliğin temelleri ancak insanın içindeki, bireysel bir bilinçle atılabilir. Adalet, yalnızca sosyal bir yapı değil, bir birey olarak her insanın ke

BÖLÜM I.


                                                                      &

32 Aralık 2004 Perşembe - Rpagson Kum Saati Fabrikası




Ah dostum, ruhun kim bilir nerede. Çok özledim seni. Kendimi affedemiyorum. Kafatasımı benden kıskanan mayasız hayal

Bahar gelmişti dallarına içimdeki bahçenin
Gül, gülleri açtırıyordu günden güne
Kaçamak gülüşler ve sohbetler
Ardın sıra oluşan yakamozlar
Gecenin mihvan olarak masamızdaki yeri
Ve senin yavaş yavaş yanan mumu
Kıskandıran keskin ve etkileyici gülüşün
Nereden bakarsam bakayım aşığım sana
Her bir nota

Zehir olsa dudaklarından akan şu bal,
Çiçeği benim yüreğim,
Düşünüyorum ne kadar sevmiş olabilirim,
Senin için dikensiz olacak kadar. 



Bir anımsan, bir bakışın bile yetse,
Her şeyin anlamı değişir seninle,
Ruhumda açan her çiçek senin için,
Gülüşünle solan, umutla yeşeren. 



Baz

   Kim üstün, kim geri? Kim seçer, kim ezer? Kim doğuştan haklı, kim en baştan suçlu? Bir söz yeter mi? İnsan değişir mi? Ön yargı silinir mi? Ayrımcılık biter mi?

   1968 yılında, öğretmen Jane Elliott,

Kalbindeki sızı çok güçlüydü
Düşmemesi için direndiği
Her damla gözyaşı
Sel olmak istercesine akıyordu



İnandığı yalanlar
Beyninin en ücra köşelerinden çıkarak
Gözlerinin önünden
Bir şerit misali geçiyordu



Hatıralar tekrar canlanmak istercesine
Tüm benliğini sarıyor
Bu kahrolası küçük düş

Zaman… Ne görebildiğimiz ne de tutabildiğimiz. İçimizde bir yerlerde akmaya devam eden dingin bir su gibi—yakalamaya çalıştıkça hızlanan, bazen de bir anın içine sıkışıp bize sonsuzmuş hissi veren bir girdap. Peki, gerçekten var mı zaman, yoksa sadece biz mi onu hissediyoruz?


Antik Yunan fil

   Gelişine diyorum baharın,  her seferinde bu kadar sevinen kaç kişiyiz bilmem. Ama epey sadık baharseverler olduğumuzu söyleyebilirim. Çünkü düşünsenize; yaz yavaş yavaş giderken sonbahar kendini gösterir. Koca bir mevsim biter kara kışlar gelir. Bıkmadan usanmadan her yıl o bahar m