Bazı hikayelerin sonu başından belli olur, bazı insanlar gitmeye meyillidir, bazı kadınlar sevildiğini anlamaz, bazı erkekler sevmek nedir bilmez, bazı rüyalar asla görülmez, bazı anılar unutulmaz, bazı bazılar ne yaparsan yap aklından çıkmaz... Bir yola başlarken korkar insanın gözü, bu yol sevda yolu da olsa korkutur, dostluk yolu da olsa korkutur. Çünkü her yeni başlangıç beraberinde bir fluluğu, bir belirsizliği getirir. Ne kadar yaşamış olursan ol bazı şeylerin tecrübesi olmaz hayatta. Aşk dediğin şeyin mesela, tecrübesi de olmaz bilmişliği de. Çünkü kaç yaşında aşık olursan ol seni 18 yaşında hissettiriyorsa asla tecrübeden bahsedemez, ona kendin yön veremezsin. Hayatının dostluğunu öyle araya araya bulamazsın. Hayat sana bazı yollar ve seçenekler sunar. O yollardaki seçeneklere dostluklar bırakır. Görmesini ve eğer sevmesini bilirsen dostluk dediğin şey hiç beklemediğin anda hiç beklemediğin şekilde başlar ve öylece sürer gider. Fark ettiyseniz zaten bir yerde dostluğun başladığını da hissedersiniz, aşkın gelip sizi bulduğunu da. O yüzden insan duymayı değil hep hissetmeyi ister hayatında. Peki hissetmek her zaman mümkün müdür? Değildir tabii ki. Bazı adamların hissettiremediği sevdalar vardır, bazı kadınların hissedemediği duygular...