Lavinya Dergisi

YALNIZLIK
Mehmet YILDIRIM

Ben zerre koymamışken ağzıma bu meretten, Neden bu kadar sarhoşum şehrinde, Aşkından mı? Yoksa vuslata kavuşmayan bakışlarından mı?

Daha ne kadar kaybetmem gerektiğini bilmiyorum... İçimdeki sessizliği susturamıyorum bazı geceler, bazı geceler çıt yok derinlerden. Hep böyle geçmiyor mu günlerimiz? Bazıları dolu dolu, bazıları bomboş. Bense içimde geceleri sessizlikle boğuşmaktan çok yoruldum artık. Susturamadığım gecelerden de yoruldum, içimdeki sessizlikten de. Bir yalnızlıktır aldı başını gidiyor. İçimde gezmediği yer, girmediği oda, etkisi altına almadığı bir şey kalmadı sanırım. Öyle ki zihnim de yalnızlığı söylüyor, kalbim de. Bir yalnızlık ne kadar yaşanırsa iliklerinde insanın ben o kadar yaşadım sanırım o yalnızlığı. Öyle bir şeydir ki bu öyle terk ediyorum demekle, çekip gitmekle kurtulamazsınız. Bir ilişki değildir mesela ya da bir arkadaşlık. Dostluk değildir yahut sadece bir tanıdıklık. Yalnızlık kaderdir ve bazı insanlar ne kadar kalabalık olursa olsun en çok yalnızlardır. Çünkü yalnızlık insanın kimsesinin olmaması değil, içinde kimsenin olmadığı bir yerlerde tek başına yaşamaya çalışmasıdır. Öyle bir yerdir ki orası kalın siyah duvarları, simsiyah çatısı, ışıksız odaları ve sessiz gündüz ve geceleri vardır. Yaşayanın çıkamadığı; dışardan birinin ise kolay kolay giremediği bir yerdir orası. Hem kim neden girmek istesin böyle bir yere? İnsan bu güvende olmayı güvenilirliği sever. Anlattığım yerin pek güvenlikle, rahatlıkla bir alakası yok değil mi? Yalnızlık tahmin ettiğimiz kadar iyi, yaşadığımız kadar da kötü değildir belki de. Çünkü bazı kalabalıklara şahit oldum ömrümde, yalnızlığı mumla aradığını söyleyen insanlar gördüm. Ağzımı açıp da iki gün konuşmak istedim ve sonra sustum. Susmanın ne demek olduğunu yalnızlığı arayan insana anlatamazsınız asla. Sonra bazı yalnızlıklara şahit oldum. O kadar yakındı ki bu yalnızlık yaşaya yaşaya onun kötülüğünü yendim. İnsan yaşamak zorunda olduğu şeyle er ya da geç anlaşıyor, yaşamaya başlıyor. Bu yol yürünüyor ve insan yalnız kalmıyor, insan yalnızlığı yaşıyor... Dedim ya yalnızlık kaderdir ve biri gelip o zifiride o kaderi yaşamak istemedikçe yalnız kalmaya devam etmektir bazılarının hayatı...