Canlı olmak bir arada birbirine muhtaç bir yaşam demek aslında. İnsanlarda, hayvanlarda ve bitkilerde bile bir arada daha canlı ve coşkulu bir yaşam oluşuyor. Bir arada yaşamak doğanın kanunu, ne kadar hayatın içindeki yaşam tarzları değişip gelişse de birbirimize fayda sağlamak için birlikte ve bağlantıda kalmak en önemli yaşam ölçütlerinden. Hayat boyunca birçok farklı insanla tanışıyoruz. Kimi insanlar bizim yolculuğumuzda çok faydalı olabiliyorken kimileri de gereksiz diye düşünüyoruz. Ama bir insanın hayatımızda var olması ya da bir süre var olup o süreç içindeki bıraktığı yaşantılar o kişinin gereksiz olduğu anlamına gelmiyor. Herkesin hayatımıza girmek için bir nedeni vardır. Evet o kişiyle, senle, benle tanışmak gerekiyordu. Kim olduğu fark etmez, arkadaşın, sevgilin, öğretmenin veya komşun. Onlarla tanışarak aslında kimin iyi kimin kötü olduğunu anlarız. Bu tanışmalar da bize kendi ölçütlerimizi oluşturmak için fırsat yaratır. Belki bazı insanlar bize çok iyidir, başkalarına kötüdür ya da bazı insanlar bize kötü, genel olarak iyi bir insandır. Bilemeyiz. Sadece yolculuğumuzda bize davrandığı kadarıyla onu tanıyabiliriz. Aynı zamanda insan neyi sevip sevmediğini de bu şekilde öğrenmiş oluyor. Hayatımıza giren her insan aslında bizim benliğimizi bize öğretiyor. Bu yüzden en önemli kısım, aslında temelde kendimizi keşfetmemiz. Bunun sonucunda, o kişi yolunuza çıktığında, benliğinizi nasıl iyileştireceğinizi bilmeniz veya nasıl bir karar verip taktir edeceğinizdir. Gerçek sevgi insanı aşağı çekmez, zaman zaman pürüzleri olsa da kötü hissettirmez. Bağlar gerçekten olması gerektiği gibi olduğunda kendi değerini sorgulatmaz. Bu bağlantıları bulduğumuzda bizim için neyin ve kimin doğru olduğunu anlarız. Diğerleri ise bize bir şeyler öğretmiş, hayatımızda farklı değerler edinmemizi, kendimize kendimizi öğretmemizi sağlamıştır. Bu doğal döngüde her şey kendiliğinden gelişir, öğretir, iyileştirir ve büyütür.