Ve gene bir akşam...
Ama sıradan bir akşam değil,
Sessiz ve sensiz bir akşam.
Sana gene gönlümün en ıssız yerinden yazıyorum...
En uçsuz , en bucaksız, yerinden,
Sorma niye yazdın,
neden yazdın diye!
Çünkü bilirsin, bu aşk lisanını bilmiyorum.
Ama derler ki kalbindeki duygulardır...

Otobüsün camından veda eder gibi
bakarken gözleri gitme diyordu adeta. O an kalbinden geçenleri okudum ve
diyordu ki; neden gidiyorsun ki aklın ve kalbin burada kalıyorken? Doğru
düşünüyordu her ne kadar gitsem de ondan şehirlerce uzak

Göğsümün sol tarafında yeni bir dünya kurmuştu. Gerçekten
bana ait olan ne varsa hepsinin sahibi o olmuştu, bazılarından haberdar olmasa
da. Günlerin nasıl geçtiğinin farkına varmadan göğsümün sol tarafı
ağırlaşıyordu. Onun bendeki yeri sizin aklınıza dahi g

Saydam bakışlarında yenildi çocuk kalbim. Bundandır korkum
sana uzatırken yorulmuş ellerimi. Bitkin bir adamın hayata dönmesi zordur çoğu
zaman. Biriyle uyuyup uyanması ise en zor olanıdır. Her uyandığımda o yüzü
karşımda görüp nasıl kayıtsız kalabilirdim ki? Kirpiklerinin sayısı kada

Saklıyoruz. Duygularımızı,acılarımızı, kızgınlıklarımızı ve kırgınlıklarımızı… Ondandır ki anlaşılmayı beklemek ve hiçbir zaman anlaşılamayacağım diye üzülmek.İnsan anlaşılmayı bekliyor, ama sadece bekliyor işte. Otobüsü bekliyor ama otobüs gelince binmiyor. İnsan duygularını, düşüncelerini açıkça s

Sen diye bakar oldum her şeye. Seni görmek ümidiyle çıktım bugün evden. Sana rast gelirim diye bilmediğim yollara saptım bugün. Hani bana demiştin ya sen kocaman adım atıyorsun yoruluyorum sana yetişmek için diye, belki ayak izlerine denk gelebilirim diye adımlarımı kısa attım bugün. Yaşadığın şehre

Hani herkesin vardır ya bir hayali ..
Olmayacak hayaller deyip geçiştirdiğimiz işte .
Ya biz neden olmayacak hayaller diyoruz , neden uğraşmıyoruz ,
neden vazgeçiyoruz hayallerimizden..
Neden başaracağımıza inanmıyoruz .
Birinin illa yanımızda olması mı gerekiyor ?
Kimse olmuyor işte OLMA

Hava güneşli mi yağmurlu muydu tam hatırlamıyorum. Tam olarak neredeydim ne işle meşguldüm onu da unuttum. Tarihini de her an unutabilirim insanlığımdan ötürü. Neyse işte. İlk önce aklım yoklandı. Düşüncelerim hafızalarda dolandı durdu. Sonra adı mevzu bahis oldu. Sana çok benziyor dediler, sonradan

Merhaba, kalbin sevgilisi

Öncelikle karşılığı olsaydı bu mektubun yazamazdım baştan aşağı boş satırlara. Seni sormaktan yaptığını, ettiğini, içtiğini yediğini. Yer arardım satırlarda soramadığıma haksızlık olmasın diye. Sonra alırdım karşılığını okurdum gece gündüz. Uyuyup uyanıp. Sımsıkı yumardı

Aynaya bakıyorum ve kendi yüzümü görüyorum. Gördüğüm yüz her gün aynı olmasına rağmen farklı görünüyor bana. Gün geliyor çok sevimli geliyor yüzüm, aynaya girip sevesim geliyor. Gün geliyor yansımamdan sıyrılıp gitmek istiyorum. Anlamıyorum her günkü ben neden ben gibi hissetmiyorum? Baktığım zamanl

Karanlık odaya yansıyan sokak lambasının ışığı gibisin. Karanlıksın ama hep bir ışık var gözlerinde. Yorgun gözüküyorsun ama koşmaktan, bana doğru gelmekten vazgeçmiyorsun. Belki yolu bile bilmiyorsun. Tarif ediyorlar gelemiyorsun. Gel diyorum görmüyorsun. Çağırıyorum duymuyorsun. Elimi uzatıyorum t

Gönlüme ayırdım bu yazıyı. Sana ayıramadığım vakitlerin, güzel anların özrü olarak kabul et gönlüm.
Hayli yıprattım seni. Olur olmaz her şeyi sana anlattım, "kimsem yokken bile sen vardın ama unutma yokluk da bir nimettir ademden âdeme uzanan. Anlatma yeter dediğinde, hiç olmadı. Kızgınlıklarımı, u

Mathilda’ya…

Ömrümüzden uçuşan takvim yapraklarından birinde, bir çemberin içinde dönüp duran akreple yelkovanın kısalıp uzayan mesafesinde oturup önümde uzanan uçsuz bucaksız kum taneciklerinin arasında kendi suretime bakmaktayım. “İnsan kumlarda kendini görür mü, Mathilda? Çöl bir ayna olabilir

Çıkmaz sokaklarda karşına çıkıp duvardan bir gedik açıp hadi gel çıkış buradan seni bekliyordum çıkmak için, güneşi görmek için, yola devam etmek için seni bekliyordum diyecek birisini bekliyoruz hep. Ne zaman yeni biriyle tanışsak onun hayatımıza kattığı değeri ve onunla daha da olgunluğa erişeceği

İnsan insan derler, insan nedir bildin mi sen.



Şu koskoca dünyada ufacık yer kaplayan insan, sığdıramıyor kendisini koca koca binalara. Arabası son model olanında, bizim külüstür artık yaşlandı diyeninde bedeni aynı iki karış toprağa sığarken, gel gör ki yetmiyor toprağın üstü insana. Bir i

Ve artık anlıyorum. İnsanların tüm yargılarının kendinden geldiğini, kendi içinde güzellik veya görünüş kaygısı olan senin kıyafetini, kaşını, saçını eleştiriyor.
Kendi yaptıklarının yanlış olduğunu bile bile yapanlar senin doğrularını eleştiriyor. Potansiyeli olup veya olmayıp yapamayanlar, senin

Bir insanı canından çok sevmek, kendinden fazla düşünmek, yanındayken bile özlemek ve koşulsuz şartsız sevilmek… İşte bugün bu duyguları yaşayalı tam dokuz yıl oldu.

Senin bu hayata gelme fikrin en başta beni çok korkutuyordu. Anne ve babamı biriyle paylaşma fikri gerçekten korkutucu geliyordu.

Önümüzdeki yirmi yılın acısını çekiyorum şimdi. Evet, ömrüm boyunca pişman olacağım, lakin aynı zamanda pişman olmadan yapacağım tek yanlışı yirmi yaşımda yapıyorum. O uğruna öleceğim sevdadan yirmi yaşımda vazgeçiyorum, o gönlüme çiçekler açtıracak adamdan bu yaşımda vazgeçiyorum. Yıllarca yanlış k

Her şey ben annemin karnındayken ilk kez senin sesini duyduğum anda başladı. “Nereden hatırlıyorsun?” diye sorduğunu duyar gibi oldum. Hemen cevaplayayım. Öyle bir sesti ki o; hayatım boyunca hep duymak isteyeceğim türden. Annemin karnına her dokunuşunda benimde kalbim daha çok çarpıyordu. Belki de

Her gün bir damla daha damlıyor içimizdeki dert denizine. Bütün denizlere, bütün okyanuslara karışmak, yok olmak geliyor insanın içinden. Bazen bir kum tanesi olup uçsuz bucaksız çöllerde bir bedevinin ayağının altında ezilmek istiyor. Cevabı olmayan sorulara basit bir cevap olmak geliyor içinden. İ

“Dünya’da en sıcak sözcük nedir?” diye sorsalar hiç tereddüt etmeden “Anne” derim. Çünkü bana göre anne deyince, daralan ruhlar apayrı bir genişlik kazanıyor. Bu sözün etkisiyle tüm sisler dağılıyor. Ve aynı kelime bizi şefkatiyle sarıp sarmalıyor.

Hayata tutunmaya çalıştığım ilk günden itibaren

Selam,
Nasılsın? Umarım iyisindir. Beni soracak olursan, pek iyi sayılmam. Belki sebebini az çok tahmin ediyorsundur. Ya da belki, sen de böyle hissediyorsundur. Vaktimiz olmadığından mı yoksa birbirimize vakit ayırmadığımızdan mı bilmem ama artık eskisi kadar görüşmediğimizin farkındayım. Hatta

Sevgili Müzeyyen,

Yıllar oldu görüşmeyeli, unuttum sandım. O güzel gözlerin bana değince anladım, hiçbir şeyin değişmediğini, kalbimin senin için ilk günkü gibi attığını. Her gün dualar ettim, seni unutabilmek için. Ben her gün, sen aklımdan çık diye yalvardım. Hiç ağlamayan, canım yandığında b

Hayatımın her döneminde anlatacağım ve kulağıma küpe ettiğim birçok an yaşadım sayende. Ama hafızamdaki en güzel anlardan biri şüphesiz üniversite sınavının açıklandığı o gün. Ben, seni bana attığın o gururlu bakışla hatırlıyorum hep. Sınav sonuçları açıklandığında herkes uyuyordu. Ben de sessizce b

Savaştan kaçtım geldim ben; tek savaşan benim olduğum bir savaştan, yıllarca
kaybettiğim savaştan. Yaralarım acıyor bastırma sakın. O mu? Bilmem hangi yıldan
kalma, hangi insandan aldığım yara. Savaş bu Dora!
Yara almak; ekmek, su kadar hak insanoğluna. Sonunu bile bile yürüdüm bu yolda. Hani
bi

Ruhum şarkılar mırıldanıyor sevgili, duyuyor musun? Yüreğimde fırtınalar çıkıyor, sen üşüyor musun? Gözlerimden akan yaşlar kalbimi ıslatıyor, sen de hissediyor musun? Eskiden olsa duyardın. Eskiden olsa, sen üşüme diye içimdeki fırtınaları gözyaşlarım dindirirdi. Şimdi yoksun. Sensiz uyandığım ka

Hayat, doğumla başlayıp ölümle son bulan bir yolculuktur. Mühim olan bizim bu yolculuğu nasıl yönetebildiğimizdir. Varlığıyla mutlu olduğumuz insanların yokluğuna alışmak zorunda kalmak da bu yolculuğun en önemli parçasıdır. Hayat her zaman bize güzel gelmez. Onu güzelleştirmek bizlerin elinde. Bund

Sadece sekiz yaşındaydı Narin. Okula başlamanın heyecanını yaşayacaktı. Biz belki de onu bu olaylar olmasa hiçbir zaman tanıyamayacaktık. Adını bile bilmeyecektik. Ama şimdi onun adını biz çok iyi biliyoruz. Bilmediğimiz çok şey var. Narin neden öldürüldü? Narin’i kim öldürdü? Öldürdükten sonra nede

Biz insanların belki de en büyük ihtiyacı adalettir. Adaletin olmadığı bir dünyada yaşamak da yaşlanmak da çok zordur. İyiler birer birer azalırken kötülerin her gün çoğalması çok can sıkıcı bir durum. Her insanın bu hayatta yaşamaya hakkı olduğunu düşünüyorum ve de biliyorum. Ama yaşamak için kimse