Öncelikle böyle güzel bir imkânı bizlere tanıdığı için ,
LAVİNYA DERGİSİNİN kurucusu olan Tolga Türkmen’e teşekkürlerimi iletiyorum.
20 yaşındayım ve Ordu’da yaşıyorum. Bilgisayarlı Muhasebe bölümü mezunuyum.
Yazmaya 18 yaşında başladım.
Önceliğim her zam

Zihnimde o kadar şey var ki…
Bunları boş bir kâğıda dökmek ne güzel bir eylem olurdu
benim için.
Her yazmaya yeltendiğimde cümleleri nasıl toparlayacağımı
bilemesem de yine çaba içinde buluyorum kendimi. Oysa bunlar benim aklımda olan
şeylerdi ve ben bunları ne yazık ki kâğıda dökemey

Şöyle bir akşam vakti havanın tam sıcak rüzgârların
estiği anlar olsa…
Elimize kahvelerimizi alsak küçük bir ateş yakıp başına
geçsek.
Ve saatlerce orada seninle bir başımıza kalabilsek.
Mümkün mü?
İç sesim buna onaylamazken bir yanım bunun olmasını umut ediyor.
İ

Sevgili günlük, bugün sana yirmi dört saatlik bir hikayeden bahsedeceğim. Süresini ve şeklini benim belirlemediğim her hikaye korkutmuştur beni biraz. İlk defa bu hikayede korkmuyorum.
Biraz tebessüm var bu hikayede, biraz denize benzeyen bir çift göz. Biraz ok gibi fırlayan kaşlar, biraz da soğukt

Herkesin idealleri, hayalleri, yolu ya da yola çıkacak hayalleri muhakkak vardır. Kimse önceliğini yanındakine vermez çoğu zaman, herkes öncelikli olmak ister, haliyle haklılar. Herkes ben varım dercesine koşuşturmanın içersinde aslında, tabi inanmak ya da sorgulamak da yine bizlerin düşüncesi ve fi

İnsanın sevdiği insanı kaybetmesi, ne acı değil mi? Üzerini örttüğünüz insanın üzerine toprak atmak düşüncesi bile insanı ürkütüyor. Günlük hayatta ölümü hep bizden uzak düşünürüz sanki hiç yaşamayacak gibi oysaki hep bir adım ötemizdedir. Bir eve ölüm haberi gelince tek bir kişi ölmüş olmuyor o çat

Şiddet çocuklukta öğrenilen sonrasında beraberinde büyütülen, ve daha ağır sonuçlar doğuran en gerçekçi silahtır... Ali Rıza bey günlerden bir gün iş çıkışı evine giderken bundan yıllar önce yaşadığı bir olayı hatırlatan istemsiz bir sahneye şahit olmuştu. Gençlik yıllarında gözleri önünde darp edil

Ah o eski zamanlar, hepimizin kendinden yana özlem duyduğu geçmişimiz. Kimi zaman kulağa fısıldayan bir şarkıyla kimi zaman gözümüze çarpan bir resimle bundan bilmem kaç yıl öncesine kadar gideriz, gideriz de gelmesini bilmeyiz. Asılı kalırız geçmişin bir dalında. Bahsetmekten de dinlemekten de hiç

Herkese merhaba, bu hafta sizlere şiir, deneme veya bir öykü ile gelmedim. Bu hafta sizlere veda etmeye geldim. Yaklaşık sekiz aydır her hafta farklı bir konuyla onlarca yüzlercenizin gönül sesi, susmuş yüreklerin çığlıkları olmaya çalıştım. Bunu da başardığımı düşünüyorum. Fakat bu hayatta her şeyi

O gün de en az bir önceki gün kadar vasat başlamıştı. Nasıl devam edeceğine dair en ufak bir fikrim yoktu. Kolumu, bacağımı oynatmaya halimin olmadığı saçma sapan bir gündü işte. Gidemediğim işin mesaisini doldurmaya çalışıyor gibi geçmiyordu zaman. Her zamanki boşluk hisleri, nedenler, nasıllar...