Merhaba, kalbin sevgilisi Öncelikle karşılığı olsaydı bu mektubun yazamazdım baştan aşağı boş satırlara. Seni sormaktan yaptığını, ettiğini, içtiğini yediğini. Yer arardım satırlarda soramadığıma haksızlık olmasın diye. Sonra alırdım karşılığını okurdum gece gündüz. Uyuyup uyanıp. Sımsıkı yumardım gözlerimi anlattıklarında süslerdim seni. Açmayı düşünmeden. Ama şimdi yapmayı hayal ettiğimde süslüyorum seni. Çok süslü hayaller bilmek isterdin bilseydin. Sonrasında karşılığı olmadığı için iki satır karalama yapıyor yüreğim. Gözler seni görmeyeli 8 9 ay olmuş diyor ağız. Baya da olmuş. Sensiz geçen sensiz olamayan günlerim. Soğuk ve siyah. Kimsesiz ve bir o kadar kalabalık. Ne düşünürdün eğer okusaydın satırlar boyu sevdamı, ne düşünürdün acaba. Saçma ve gerçek. Sevmek ve sevmemek. Akıllı adamsın bilirim güzel düşün. Bilmiyorum belki günün birinde bir mucize olur da okursun bu satırları… Belki de hiçbir zaman. Ama senden önce okuyacaklar. Senden önce bilecekler. Şu dinlenmez kalbin kendine hapsini. Sende hapsini. Biliyor musun? Cevapsız mektubum. -Biliyorum.